Een nieuw loopjaar is ingezet. Ik heb dat tamelijk rustig gedaan en gun me wat recuperatietijd na het
zware voorbije najaar. Ik wil zo rond half maart een marathon gaan lopen. Na wat zoekwerk op de
internationale marathonkalender vind ik de Köningsforst Marathon in Bergisch Gladbach bij
Bensberg. Dat ligt 190 km van Balen, net voorbij Köln. Vorig jaar waren er zowat 250 deelnemers, het
parcours is mooi, met ruim 80% op goed beloopbare boswegen. De start is om 11 u zodat ik er ’s
morgens nog naar toe kan rijden en dezelfde dag weer terug naar huis. Er is ook een halve marathon
en ik stel die voor aan Jan. Hij is goed bezig met lopen en heeft zijn marathondebuut gepland in april.
Een halve marathon nu ziet hij dus wel zitten. Hij rijdt, zal met mij samen blijven voor de eerste helft
en me dan opwachten tijdens mijn tweede ronde om daarna samen naar huis te rijden.
Het is zondag, 19 maart. Er is regen voorspeld. Net voor 7 u vertrekken we en minder dan 2 u later
draaien we de parking van de plaatselijke Lidl-vestiging op. We zijn behoorlijk vroeg en vinden dus
nog vlot een plaatsje daar. We wandelen de 500 meter naar de school die als hoofdkwartier voor de
organisatie dient. We krijgen onze nummers en gaan ons in de auto klaar maken. Als we terug in de
school komen is het daar behoorlijk druk geworden. Er staan lange wachtrijen aan de nummer-
uitreiking en aan de tafel voor de daginschrijvingen. Voor de 4 afstanden (5 en 10 km, halve en hele
marathon) zijn meer dan 1 500 lopers komen opdagen. Die voor de 10 km vertrekken en komen aan
nog voor wij moeten aantreden. We zetten ons rustig in het zaaltje van de school om de wachttijd
door te brengen. Ik eet nog wat banaan en drink ice-tea. Tegen 11 u gaan we ons opstellen bij de
start. De lopers voor de hele en de halve starten samen. Voor de hele marathon zijn er 270 atleten
vooraf ingeschreven en voor de start wordt er aangekondigd dat er nog 33 ter plaatse zijn
ingeschreven. Voor de halve zijn er bijna 1000 lopers komen opdagen. De speakers blijven maar
kletsen en het wordt minstens 10 minuten later eer ze aftellen en we weg kunnen. Dat gebrek aan
stiptheid zijn we van de Duitse organisatoren niet gewoon. Het is gelukkig droog gebleven tot nu. Ik
heb wel een petje mee om mijn bril te beschermen als het toch zou gaan regenen.
We lopen samen maar worden veel voorbij gelopen. We stonden blijkbaar nogal ver naar voor bij de
start ofwel zijn die Duitsers overmoedig en starten ze veel te snel. Het is mooi lopen in dat gigantisch
“koningsbos”. Op de stukken waar we in de wind moeten lopen gaat Jan op kop om mij zo wat te
sparen. We hebben gepland om 5:40 per kilometer te lopen en we blijven daar een klein beetje
onder, zelfs met een plaspauze voor mij.
Er zijn drie bevoorradingsposten, waarvan één twee keer gepasseerd wordt. Ze hebben sportdrank
en water en op één post is er ook fruit en energierepen. Ik beperk me zoals altijd tot water. De
dextrosetabletjes heb ik zelf bij. De drank wordt aangereikt in zachte kartonnen bekertjes. Die zijn
handig om te drinken want je kunt ze wat samen knijpen om een drinkteutje te maken. Op één plaats
staat een groepje toeschouwers en voor de rest zien we enkel wat wandelaars. Aan de sporen te zien
moeten er wel veel everzwijnen zijn in het grote bos maar die krijgen we natuurlijk niet te zien.
In het laatste kwart van het parcours moeten we vrij veel klimmen. Er zitten immers ruim 250
hoogtemeters in elke ronde. Ik heb last om Jan te volgen. Dat gaat in de tweede ronde zwaar
worden!
We komen aan de aankomst. Jan kan zijn chrono afdrukken op 1:58:39. Hij wordt daarmee 448 ste van
de 880 deelnemers. Ik begin aan mijn tweede ronde en dat gaat veel eenzamer zijn. Ik zeg nog tegen
Jan dat ik vrees om daarvoor minstens 10 minuten meer nodig te hebben. Mijn tempo is nu zowat 20
seconden per kilometer trager maar verrassend genoeg blijft dat constant. Natuurlijk gaat het een
stuk trager op de lange hellingen maar ik probeer dat telkens te compenseren in de dalende stukken.
Ik moet alleen lopen alhoewel ik de hele tijd lopers kan zien. Soms komen er mij voorbij en af en toe
kan ik er eentje inhalen. Ik begin te rekenen en denk dat 4:04 moet mogelijk zijn als ik in de laatste 10
niet verzwak. De laatste hellingen wegen zwaar maar ook nu kan ik het verlies weer goed maken. Ik
spurt nog een beetje om 4:4:4 op mijn chrono te krijgen, maar het wordt 4:04:22. Ik had dus goed
gerekend. Jan staat klaar met zijn fototoestel.
We gaan naar de sporthal van de school voor de douche en dan terug naar de aankomstzone. Ik krijg
een (alcoholvrij) biertje en Jan haalt voor mij een bekertje noten en rozijnen. We zien een man met
lijsten lopen en gaan hem achterna. Dat zijn inderdaad al uitslagen. Ik vraag de lijst van de M65 en
stel vast dat er nog maar 3 zijn aangekomen en dat ik tweede ben geworden. De winnaar was wel 39
minuten sneller dan ik. Straffe gast! Er is enkel voor de eerste van elke categorie een trofee en dus
kunnen we direct naar huis vertrekken. Net voor 4 u vertrekken we en kunnen vlot naar huis waar de
duvel klaar staat!
Er waren 9 deelnemers ingeschreven in mijn categorie en thuis kan ik zien dat er 8 zijn aangekomen
en ik dus 2 de werd. Van de 303 starters worden er maar 229 opgenomen in de uitslag. Ik vermoed dat
er dan veel zich hebben miskeken op dat parcours met meer dan 500 hoogtemeters en niet aan het
tweede rondje begonnen zijn. Met mijn 107 de plaats zit ik dus nog ruim in de eerste helft en als ik de
opgevers er bij tel laat ik 65% van de starters achter mij en dat terwijl ik op drie lopers na de oudste
ben. Ik ben tevreden. Op naar nummer 135!