In mijn jacht op de 30 landen in mijn marathon-palmares komt de marathon van Praag in het vizier. Tsjechië zit nog niet in de lijst en Praag is een mooie stad waar we lang geleden al eens waren. Zjan wil er ook nog wel eens naar toe en we beslissen om nog eens met de auto er naar toe te rijden. Het is lang geleden dat we nog eens met ons tweeën zo’n lange autorit maakten. Ik vind een goed hotel met een parkeerplaats voor de auto, met een zwembad en wellness-faciliteiten en redelijk goed gelegen om van en naar de marathon en het stadscentrum te rijden met de metro.
De twee recente lange duurlopen gingen goed en de laatste intervaltraining leverde kilometers op van onder 5 minuten. Als ik in mijn looplogboek de trainingen en de snelheid vergelijk met de voorbereiding voor Stockholm vorig jaar heb ik goede hoop op een uitstekend resultaat. Onder 4 uur moet zeker mogelijk zijn. Misschien lukt het mij om onder 3:45 te geraken en dan zou ik beter doen dan Jan in Antwerpen. Een beetje ambitie is mij natuurlijk niet vreemd!
Vrijdag 4 mei: we staan vroeg op, laden onze bagage in de auto en vertrekken. We zijn elk twee keer twee uur bestuurder en dan rijden we Praag binnen. We gaan eerst naar de expo-ruimte voor het ophalen van mijn startnummer. Het is een erg grote expo met veel standjes. In plaats van het traditionele T-shirt krijg ik een leuk mouwloos vestje.
Daarna gidst onze GPS ons naar het Panorama Hotel. De check-in duurt erg lang maar we geraken toch in onze kamer op de 18de verdieping. We installeren ons en verkennen dan een vlakbij gelegen shopping center met een grootwarenhuis en allerlei eetgelegenheden. We maken het niet te laat want zo’n rit is toch vermoeiend.
Na het ontbijt gaan we op verkenning. We zoeken uit hoe we met de metro naar de startzone kunnen geraken. Omdat één perron in het overstap-station gesloten is wegens werken, moeten we wat improviseren, maar dat lukt. We bespreken het scenario om mekaar terug te vinden na de wedstrijd. We wandelen wat rond in het oude stadscentrum, over de bekende Karlov-brug en tot boven aan het kasteel. We eten op een terrasje in de zon een broodje. Het is behoorlijk warm en volgens het weerbericht wordt het morgen minstens even warm. Dat wordt zweten! In de namiddag sporen we terug naar het hotel om wat te zwemmen en te genieten van de wellness-voorzieningen in het hotel. Ik bekijk nog eens de documenten en stel vast dat de lopers na de aankomst anders worden geleid dan wat we eerst dachten. Zjan zal aan de 32ste kilometer komen supporteren en dan naar de uitgang van het loperskwartier komen. Als ze me daar mist zal ze wachten aan de ingang van het metrostation Mustek. Als dat niet lukt rijdt ze naar het hotel en zullen we mekaar daar wel vinden. In het shopping center eten we pasta. Qua smaak valt die nogal tegen, maar ik krijg toch de nodige koolhydraten binnen. We drinken nog iets op onze kamer en gaan al vroeg naar bed nadat ik alles heb klaar gelegd voor morgenvroeg.
Om 6 uur wekt mijn smartphone mij. Ik eet mijn honeypops en een uur later ga ik naar beneden. Ik neem nog een flesje ice tea en 2 bananen mee. In de ontbijtzaal drink ik nog een dubbele espresso en dan wandel ik naar het metrostation en spoor naar het station Mustek. Op het grote Vaclavke-plein is een zone afgebakend met nadarafsluitingen. Daar binnen kunnen de lopers wachten en zich klaar maken. Er ontstaat een gigantische wachtrij aan de toiletten zoals zo vaak. Ik zoek een rustig plekje en gebruik mijn leeg flesje en ik moet dus niet aanschuiven. Ook dat is ervaring! Om kwart voor negen volg ik de stroom lopers naar de startboxen. Ik moet naar box H en dat is een heel eind. Omdat er nog lopers in twee richtingen op stap zijn schiet ik maar traag op maar ik geraak toch in de juiste box. Ik sta aan de rand en zie en hoor drie jonge Vlamingen die ook in mijn box willen. Ze kruipen over de afsluiting en we maken kennis. Het zijn Limburgers die hun marathondebuut gaan maken. Als ik zeg dat ik van Balen ben, zegt één van hen dat zijn moeder ook in Balen woont. Hoe klein dan de wereld zijn.
Om 9 u klinkt het startschot maar eer wij aan de beurt zijn verloopt er toch ruim 6 minuten. Bij het overschrijden van de startlijn kunnen we wel onmiddellijk lopen. Mijn chrono vindt geen satellieten en wil dus niet starten. Als hij toch in gang geraakt kan ik de startknop indrukken als we de eerste kilometeraanduiding passeren. Dat is een beetje vervelend om te tellen. Ik zou aan 5:20 per kilometer moeten lopen maar ik heb de indruk dat ik dat net niet haal. In de derde kilometer lopen we over de mooie Karlov-brug. In het centrum moeten we veel over kasseien lopen en dat is niet altijd gemakkelijk. Na enkele kilometers komt de jongen van wie de moeder ook in Balen woont naast me lopen. Hij vraagt of hij onder 4 uur zal geraken als hij bij mij blijft. Ik antwoord dat het wel de bedoeling is. We blijven even samen. Hij moet plassen en vraagt of dat gevoel met de tijd zal weg gaan maar dat lukt natuurlijk niet en dus moet hij naar de kant. Ik zie hem niet meer terug maar in de uitslag zie ik achteraf dat hij zijn doel gehaald heeft. Hij finisht in 3:55.
Het wordt warm, erg warm! We zijn 15 kilometer ver en mijn tempo zakt. Ik voel de energie zo wegstromen. Omdat mijn chrono te laat is opgestart weet ik niet heel nauwkeurig hoe het zit met mijn tijd aan het halfweg-punt maar ik denk dat ik nog onder 2 uur zit. Voor een toptijd is dat natuurlijk al veel te traag en met wat ik voel aan energiegebrek ziet er heel slecht uit. Het gaat van kwaad naar erger. Uit ervaring weet ik dat er maar één oplossing is: verstand op nul, niet meer naar de klok kijken en gewoon verder sukkelen. Ik kom aan het concertgebouw waar Zjan zou klaar staan met de camera maar ik zie ze niet. Vermoedelijk denkt ze dat ik heel snel was en dat ze te laat was. Dat blijkt ook achteraf. Ze haast zich naar de aankomst terwijl ik de laatste 10 km afhaspel. Weer eens begint er iets te wringen in mijn ingewanden en in een stadsmarathon is dat erg vervelend. Ervaring is ook in dit geval nuttig. Ik zorg dat ik enkele sponsen te pakken krijg en kijk uit. Plots zie ik een struik met laag overhangende takken. Ik duik er onder en doe wat moet gebeuren. Ik ben niet de eerste die de struik gebruikt. De sporen wijzen op het gebruik ervan door daklozen. Sorry mannen dat ik jullie schuilplaats misbruik.
Ik weiger te gaan stappen maar op de hellingen gaan de stappers bijna even snel als ik. We komen terug in het oude centrum, het einde is in zicht. Er is veel enthousiast publiek en ik ga op het blauwe tapijt de streep over na 4:26:58. Op Jamaica en Curacao is dit na de traagste marathon op mijn palmares. Ik word 4250ste op 9 778 deelnemers, dus nog in de eerste helft. In mijn categorie word ik 40ste van de 141 lopers en ook dat is ruim binnen de eerste helft maar dat is maar een schrale troost gezien de ambitie waarmee ik gestart ben. Zijn de resultaten van de laatste marathons en die opgave in de Kristalmarathon een teken aan de wand of moet ik toch nog niet wanhopen? Ik ga het nog wel eens proberen. Wel leuk is: Praag is de 98ste locatie en Tsjechië het 29ste land op mijn lijstjes. Het doel van 100/30 komt dus wel in zicht: nog twee steden en nog één land.
Ik krijg water, alcoholvrij fruitbier, appelsien en banaan en natuurlijk de medaille. Ik stap met de stroom mee naar de uitgang waar mogelijk Zjan staat te wachten. Helaas ze is er niet. Ik zoek een ingang van de metro en vind die maar niet mijn vrouw. Dus spoor ik maar richting hotel waar Zjan natuurlijk zit te wachten op onze kamer. Ze was heel ongerust tot op mijn gsm die zij bij had het bericht van de organisatie kwam dat ik was gefinisht. Ze was overtuigd dat ze mij gemist had maar helaas had ik mezelf zwaar overschat.
Na de douche en wat eten en drinken waarvoor Zjan heeft gezorgd gaan we terug naar de oude stad met de metro. Op het grote Vaclavke-plein zetten we ons op een terras in de zon en drinken er een grote pils. ’s Avonds eten we in ons hotel. Men rekent 200 kroon te veel aan voor de wijn maar we hebben het door en reclameren. Daardoor loopt de dienstster wel de tip mis die ik wilde geven.
We hebben op onze kamer nog een biertje en een glas wijn waarmee we de dag afsluiten. De hele maandag gaan we terug de stad in en op dinsdag staan we vroeg op. We zijn als eersten aan het ontbijt en daarna laden we onze bagage in en vertrekken voor de 860 kilometer naar huis. Niet echt tevreden over het resultaat van de marathon maar wel over de uitstap. Op naar een volgende!
