13 augustus 2016, het is zaterdag. Het merendeel van de JMT-ers kozen ervoor in de voormiddag noeste trainingsarbeid te verrichten in het Prinsenpark of de Galbergen, een 11-tal trokken in de namiddag naar Holsbeek. Niet om te voetballen maar om de heuse berg van Holsbeek al lopend te bedwingen.
Volgens de trainer is het doel van deze zaterdag nog een laatste keer diep in het rood te gaan in aanloop naar Berlijn, Keulen en Odense. Klokslag 16u, met de kermis kraampjes in de rug, vertrekt een grote menigte lopers richting spoorweg. Al wie denkt dat een spoorlijn altijd vlak is, moet zeker eens langs die van Holsbeek lopen! Vals plat, al meteen de eerste 500m, met als gevolg dat niets is als verwacht: hartslagen zijn hoger, tempo’s lager. Eerst volgende straat rechtsaf, wow, een ferme helling! OK, dat is de beruchte berg van Holsbeek...., of toch niet? Hartslagen zijn niet meer onder controle, en iedereen hijgt als een hond die 2 uur in volle zon heeft gelegen. Na 1km gaat het weer wat glooiend tot aan de splitsing, de 3km lopers mogen bergaf richting aankomst.
Wij gaan door. Een bochtje naar rechts en dan wat paniek, ‘merde, ik ben verkeerd gelopen, de weg loopt dood’, maar dan zie ik hele trage lopers tegen de zwarte bospadmuur boven me uitstijgen. Met een onnoemelijk traag tempo, dat op geen enkel JMT schema terug te vinden is hijs ik me stap voor stap naar boven. Met hartslag einde schaal en een ademhaling out-of-control kom ik boven in een weide landschap. Oef ik ben de Holsbeekberg gepasseerd...., of toch niet?
Effe voorbij km 2 begint het parcours weer te glooien, tijd om wat te recupereren. Even stoppen op km 3 voor een grote beker water en dan hoppa de volgende kuitenbijter omhoog. Het leek ondenkbaar maar na 4km hebben de organisatoren nog een lusje gevonden met daarin steil bergaf maar vooral ook weer steil bergop. Van km 5 naar km 6 opnieuw wat glooiingen, nog wat water drinken en vervolgens anderhalve kilometer naar beneden naar de aankomst.
Maar het is niet gedaan: door de kermistent lopend naar de volgende ronde en vooral op zoek naar de vlakte(?!) in het parcours. De hellingen lijken door de vermoeidheid nog steiler te worden. Heuvel op, heuvel af, hartslag omhoog en weer wat lager, ademhaling wat sneller en weer onder controle. Variatie ten top, alleen de verzuring in de beentjes die gaat alleen crescendo de hoogte in om hoog te blijven. Na bijna 15km hard labeur is iedereen blij de meet te passeren.
Enkele JMT-ers gaan na afloop nog wat loslopen en lopen de atleten van groep 10 tegemoet om met hen terug naar de aankomst te lopen. Althans dat was het plan maar eenmaal hen gevonden werden de snelle atleten er roemloos afgelopen door hun groep 10 collega lopers! Als deze training de bedoeling had om veel lactaat aan te maken en een laatste keer diep in het rood te gaan, dan kunnen we stellen dat dat gelukt is, voor iedereen.
We werden allemaal beloond met een grote fles Augustijn bier, en aan een tafeltje, op de kermis van Holsbeek genoten de JMT-ers samen na van de geleverde inspanningen maar vooral van de verhalen van ieders eigen Holsbeekberg beleving! De berg van Holsbeek heeft zonder twijfel elke atleet moe gekregen, de vlakte van Holsbeek die was helaas enkel terug te vinden in water van de drinkbekertjes.
T1.
