Mijn verhaal begint anderhalf jaar geleden.
Ik droomde al langer om toch ooit eens een marathon te lopen. Dus had ik mijn zinnen op de marathon van Eindhoven gezet.
Van mijn broer Peter kreeg ik voor mijn verjaardag een lactaat test cadeau (origineel alleszins).
Dus op een dinsdagavond in augustus 2015 stop ik wat vroeger met werken om toch maar op tijd in Mol te zijn. (Ik kom van het verre Herenthout :-) ) Vooraf reeds alle uitleg gekregen van mijn broer, dus ik wist wat me te wachten stond. 3x 2000m, telkens sneller en eindigen met een 600m alles geven. Na 3 keer 2000m mocht ik nog een extra 2000m doen omdat de lactaat waarde nog niet voldoende hoog was.
Enfin enkele uren later (het was toen al bijna middernacht) mocht ik bij de dokter komen.
Verdikt van de test: Ik was niet klaar voor een marathon in 2015.
Na de eerste ontgoocheling overwonnen te hebben, besluit ik om het schema van Michel te volgen en om in 2016 alsnog mijn eerste marathon te lopen. Een gans jaar lang strikt gehouden aan het schema. Met onderweg nog enkele testen zoals de HM van Hapert en de 25km van de Great Breweries run (niet altijd even succesvol). Enfin begin augustus opnieuw een lactaattest gedaan en deze keer kreeg ik toch het licht op groen.
Samen met mijn broer Peter ga ik mijn debuut maken op de marathon van Odense.
Echter eind augustus gaat Peter door zijn rug en moet hij een streep trekken door zijn najaarsmarathon.
Vrijdag 30 september in alle vroegte komen een 30-tal JMTers samen op de luchthaven van Eindhoven om het vliegtuig te nemen richting Kopenhagen. Na aankomst duiken alle marathonlopers hun bagage in om te “carboloaden”. Vermits ook ik mijn koolhydraten moet stapelen, doe ik vrolijk mee. Nadat we de koffers hebben achtergelaten in de lockers van het station, trekken we de stad in onder leiding van de ervaren gids van “Pinokkio reizen” (ondergetekende :-) ). Na enkele bezienswaardigheden bezocht te hebben besluit ik om er af en toe eens iets bij te verzinnen. Zo gebeurde er om 10u35!? iets speciaals met de klok van een lokale kerk en was het fort ontworpen door dezelfde architect als die van de Antwerpse forten. Namelijk door de architect “Langelin”. Na een wandeling van +/-10km komen we terug aan in het station om de trein te nemen naar Odense. Nog vlug inchecken en daarna snel naar bed (eerst het claustrofobisch gevoel van de kamers overwinnen, want de kamers zijn nogal aan de kleine kant).
Zaterdag 1 oktober start met het ontbijt op de 7e verdieping van het Cabinn Hotel. Daarna staat een kort loopje op het programma waarbij we naar het start- en eindpunt van de marathon lopen. Groep 10 (waar ook ik deel van uitmaak) voorop. Toen al werd duidelijk dat Odense niet het vlakke parcours zou zijn dat wij ervan verwacht hadden. Niets extreems maar constant vals plat. Na het ophalen van de nummers terug richting hotel. (nog een dankjewel aan Herman voor het dragen van al de zakken). ’s Avonds terug naar de eventhal voor de Pastaparty. (niet door iedereen even smakelijk ervaren :-) )
Zondag 2 oktober, D-day. De dames van de HM moeten al om 9u00 starten en zijn al vroeger weg. De anderen starten allemaal samen om 10u00. Net om 9u00 komen we met de shuttle bus aan. Op het moment dat we uitstappen, is de start reeds gegeven en is Liesbeth net gepasseerd. De andere dames, mijn loopmaatjes van groep 10 (Carine, Linda en Carine) zien we nog wel passeren. Hen sturen we op weg met de nodige ondersteuning. Daarna zakken afgeven in de eventhal en een laatste bezoekje aan het toilet en richting start. Iedereen wenst iedereen veel succes toe en neemt plaats in de startbox. Afgesproken met Rit dat zij in de eerste bocht zal staan om de overtollige kledij aan te nemen. (ook nen dikke mercie hiervoor) . Daarna is het aftellen naar de start.
Om klokslag 10u00 worden we op gang geschoten. Michel offerde zich op om mij te “hazen” en toomt me een beetje in. (wat nodig blijkt want de eerste km in 6:00, terwijl 6:25-6:30 het schema is) Daarna komen we in het ritme en volgen de kilometers vlot na mekaar. Onderweg komen we al de supporters van JMT tegen die allemaal even enthousiast aanmoedigen. Toch leuk om deel uit te maken van zo een toffe club.
De eerste 10km gaan in 1u04, wat perfect op schema is, ook de volgende 10km blijven we dit tempo vast houden. Ondertussen zijn we het parcours rond en weten we perfect wat er ons nog te wachten staat. Ook worden we op de hoogte gehouden van de andere JMT’ers door mijn broer Peter die van loper tot loper fietst. Halfweg doorkomst in 2u14 en we worden ingehaald door de pacers van 4u30. Even twijfel ik om mee te gaan, maar we besluiten om toch maar beter voor het eigen tempo te kiezen. Ongeveer 20 lopers vergezellen de pacers. Vanaf km 25 beginnen de benen pijnlijk aan te voelen en moet ik het tempo wat laten zakken. 6:40 is nu het tempo. Om het nog een beetje zwaarder te maken besluiten de weergoden om ons te trakteren op een fikse regenbui vergezeld van de nodige donder en bliksem. Alle supporters zijn ondertussen binnen gevlucht en we lopen door het verlaten centrum van Odense. Op het 30km punt passeren we na 1u7 over de laatste 10km. Nog enkele km’s verder wordt het lastig om de bochten af te snijden. De opstapjes naar het voetpad liggen maar 10cm hoger, maar het lijken wel meters. Hier begint de marathon hoor ik Michel zeggen!!! Na 35km krijg ik het echt lastig en loop ik mijn traagste km blijkt achteraf. (6:55) echter daarna vind ik terug kracht (vanuit mijn ellebogen denk ik of misschien was het toch het gelleke :-) ) en beginnen we lopers/wandelaars in te halen. Zelfs één van de pacers van 4u30 steken we nu voorbij. Met hernieuwde moed en met de nodige aanmoedigingen van Michel en broer Peter (die ondertussen bij ons blijft op de fiets) halen we één voor één diegene die bij de pacers waren halfweg in en laten ze achter. Rechtdoor lopen lukt nog wel maar elke bocht lijkt het wel of de kramp ieder moment kan toeslaan. Eindelijk komt het stadion in zicht en in de laatste strook naar beneden versnel ik nog en ook op de piste lopen er nog 3 lopers 20m voor me uit. “Die pakken we nog” roept Michel en ik geef alles wat er nog in me zit om uiteindelijk voor hen te eindigen. Met een grimas op het gelaat kom ik na 4u34min 54 sec over de meet..
Als ik na de eindmeet wil stoppen met lopen, protesteren de benen door in een kramp te schieten en moet ik huppelend voorbij de medaille meisjes door verder nog 70m uitstrompelen.
Pas daarna kan ik de felicitaties in ontvangst nemen.
Apentrots dat ik de ganse marathon heb uitgelopen!!!!
Na het douchen terug de bus in richting hotel. Daar wacht ons nog een nieuwe verrassing wanneer we iedereen in de lobby aantreffen. De gelukwensen en verhalen van de dag worden gedeeld. Ook hieraan zie je dat JMT een unieke groep is die ieder zijn prestatie weet te waarderen.
Hans Christian Andersen heeft er een sprookje bij.
Bij deze wil ik iedereen proficiat wensen met zijn of haar prestatie.
Ook wil ik iedereen bedanken voor de steun en de vele aanmoedigingen.
Speciaal mijn loopmaatjes Carine, Linda en Carine voor de vele uren die we samen hebben gelopen in de voorbereiding. Ook Nicole en Hil om samen met mij tot in Scherpenheuvel te willen lopen tegen een trager tempo dan wat jullie gewoon waren.
Michel voor het “stelen” van de theorie van Jan Olbrecht en met raad en daad bijstaan voor, tijdens en ook na de marathon.
Mijn broer Peter om me te doen inzien dat een marathon lopen veel meer is dan alleen maar wat lopen. (Samen een marathon lopen staat nog steeds op mijn todo lijstje J)
Sonja voor de tijd die ik gekregen hebt om deze droom waar te maken
