Net zoals vorig jaar wil ik ongeveer om de zes weken een marathon lopen en dat betekent dat er in het weekend van 30 april eentje moet gevonden worden. Binnen een redelijke straal rond Balen vind ik er twee in Duitsland: Düsseldorf en Sankt Wendel. De eerste stond twee jaar geleden al op het programma en dus gaat het de Globus Marathon van Sankt Wendel worden. Dank zij 1 mei op maandag kunnen we er een verlengde weekend-uitstap van maken. Zjan gaat dus mee en Jonas mag ook mee. We kiezen via Travelbird een fijn hotel in Luxemburg waar we op zaterdag rond de middag naar toe gaan. Na een wandeling daar, een partijtje zwemmen en een beurt in de sauna krijgen we nog een diner dat nogal lang uitloopt. Daarna gaan we dus maar naar onze kamer en ik neem een half slaaptabletje zodat ik zeker snel onder zeil ben want ik moet vroeg op.
Zondagmorgen om 6 u loopt mijn wekkertje af. Ik heb alles klaar gelegd zodat ik enkele minuten later al weg ben. Zjan en Jonas hebben niets gehoord en slapen rustig verder. Het is koud buiten. Er staat een ijslaagje op de voorruit van mijn auto. Het is overal nog heel rustig op de weg en dus schiet ik goed op. Onderweg stop ik even om mijn honeypops te eten. Rond 7:45 u kan ik mijn auto nog vlot parkeren bij het station van St. Wendel. Er zijn toch al lopers en die volg ik maar. Al snel kom ik bij de start- en aankomstzone en van daar vind ik wat verder de zaal waar de startnummers worden uitgereikt. Ik krijg het nummer 89. Vooraf heb ik op de startlijst vastgesteld dat we maar met twee zullen zijn in onze leeftijdscategorie en vermits er prijzen worden toegekend aan de eerste drie van elke categorie moet ik enkel uitlopen om zeker op het podium terecht te komen. Bovendien ben ik de oudste van die twee en bijgevolg dus zelfs van heel het deelnemersveld.
Ik smeer nog vaseline, steek de dextrosetabletjes in mijn gordeltas en ga in de parkeergarage mijn sporttas wegbrengen. De deelnemers voor de 10 km worden intussen op gang geschoten en daarna mogen wij ons opstellen. Ik schat dat er zowat 300 deelnemers klaar staan en 100 daarvan zijn leden van een aflossingsteam. Het is nog fris maar gezien de open hemel zal het snel opwarmen, net als gisteren. We zijn weg! Ik probeer een tempo te zoeken waarmee ik toch in de buurt van de uitslag van Jan van twee weken geleden zal komen, dus ongeveer 5:30 per kilometer.
Het is een merkwaardig parcours. We lopen vanuit het centrum één van de invalswegen op en al snel keren we terug over diezelfde weg tot in het centrum. Daarna doen we hetzelfde op een andere invalsweg. Dat stuk is wat langer maar we zien de koplopers al op de terugweg. De leider heeft hier al een grote voorsprong. Mijn beoogde tempo kan ik redelijk handhaven. Die 220 hoogtemeters in elke ronde betekenen stukken bergop en natuurlijk evenveel dalende stukken, gelukkig nergens heel steil. Ik verlies wat tijd op de klimmende gedeeltes maar geraak heel goed vooruit op de dalende. Ik haal soms kilometers van 5 minuten en zelfs er onder. We gaan een derde invalsweg op met weer een keerpunt en dat doen we tenslotte nog eens een vierde keer. In het weglopen op die vierde zit de zwaarste klim maar daarom zijn de laatste 3 km terug naar het centrum weer dalend.
Ik begin na 1:54:50 aan mijn tweede helft. Ik zit dus 2:35 onder het schema van Jan in de marathon van Zeeuws-Vlaanderen. Als ik dat maar kan volhouden. Ik ben van de 102de positie bij het eerste keerpunt opgerukt naar de 89ste bij het ingaan van de tweede ronde.
Net voor ik aan de tweede helft begin zijn de deelnemers aan de halve mogen starten. Al snel begin ik de traagsten daarvan in te halen. Het zijn er bijna 1 000 en dus kan ik er veel inhalen. Dat geeft me blijkbaar vleugels. Ik kan het tempo van de eerste helft aanhouden. Op de klimmende stukken gaat het naar mijn gevoel wel moeilijker en trager maar mijn chrono liegt niet. De tussentijden blijven meer dan behoorlijk. Ik steek niet alleen heel veel deelnemers van de halve marathon voorbij maar blijkbaar ook nog heel wat marathonlopers. Dat valt tijdens de wedstrijd niet zo op tussen al dat volk maar achteraf stel ik vast dat ik van de 89ste positie bij het ingaan van de tweede helft naar de 66ste ben opgeschoven tegen het einde.
Voor die tweede helft heb ik blijkbaar anderhalve minuut minder nodig dan voor de eerste. Ik heb dus goed ingedeeld.
Ik loop over het rode tapijt en druk af op 3:48:11. De speaker van dienst kondigt mijn aankomst aan en zegt er meteen bij dat ik de winnaar ben in mijn categorie.
Het is van de Top of Utah en van Düsseldorf in 2015 geleden dat ik nog eens onder 3:50 heb kunnen lopen. Ik ben heel blij maar ook heel moe. Ik moet echt even op de nadarafsluiting leunen om wat te bekomen. In de recovery-zone krijg ik een beker alcoholvrij bier met fruitsmaak aangereikt. Normaal zou ik dat nogal vies vinden maar nu bevalt me dat heel goed. Ik drink er nog een paar en kikker er helemaal van op. Ze hebben ook appelsien, watermeloen en banaan klaar liggen. 15 minuten later is de grote vermoeidheid al helemaal weg. Ik wandel naar de parkeergarage voor mijn tas. Ik moet wel eerst nog eens naar de auto stappen voor een handdoek die ik vergat en dan naar de plaats waar de shuttlebussen staan. Al dat stappen bevordert de afbraak van het lactaat in mijn benen. Die bus brengt me naar een sportcentrum waar ik kan douchen. Ik gebruik koud water voor mijn benen zodat het melkzuur nog meer wordt afgebroken.
De bus brengt me terug en ik ga naar de zaal waar de nummers werden uitgereikt. Ik moet blijven want ze beginnen maar om 15 u met de “Siegeehrung”. Gelukkig heb ik vanmorgen van in het hotel wat kunnen meepakken van wat al klaar stond voor het ontbijt. Dat eet ik nu op en ik drink er een echt biertje bij. De afroeping van de winnaars duurt erg lang. Om 16:20 u is het eindelijk de beurt aan de M65-categorie. Het is natuurlijk geen verrassing meer wanneer ik wordt afgeroepen als winnaar. Een buurman aan mijn tafel maakt wat foto’s terwijl ik een grote badhanddoek krijg als prijs.
Ik wacht niet langer op verdere vieringen en de aanwezigheidstombola en vertrek naar ons hotel in Luxemburg. Daar wachten Zjan en Jonas mij op. Ze hebben zich goed geamuseerd en een lange fietstocht gemaakt. Nu gaan we op onze kamer vieren.
