De Marathon van Athene, de authentieke, stond nog op de bucket-list van Michel. Nu de knieën echt niet meer mee willen, een gevolg van een vroegere voetbalcarrière, besloot hij om nog een laatste keer de pijn te verbijten en in te schrijven voor deze mythische wedstrijd. Van het plaatsje Marathon tot het oude Olympische stadion in het centrum van Athene. JMT zou JMT niet zijn als er zich niet prompt enkele vrijwilligers aanmelden om samen met hem deze tocht tot een goed einde te brengen. Op vrijdag 10/11/17 verzamelden 13 lopers, partners en sympathisanten zich in alle vroegte op de parking van de sporthal. Nog 2 anderen zouden rechtstreeks naar onze Nationale luchthaven komen. Na een tussenstop in Zurich (waar carbo-loaden wel heel duur is) komen we in de vooravond aan in Athene. Met de Metro naar het hotel, inchecken en dan door naar het Expo center om onze nummers op te halen. Dit had de organisatie in de Tae Kwon Do hal van de Spelen van 2004 ondergebracht. Wat dus 8km van het centrum gelegen is!?! Daarna terug naar het oude stadscentrum, nog vlug iets eten in één van de talloze restaurantjes in de buurt van het hotel en dan slapen. Twee andere JMT-ers Peter Debie & Kris Vandervoort kwamen nog later aan op vrijdag avond.
Zaterdag ochtend, nog voor het ontbijt, staan 6 JMT-lopers in de lobby van het hotel klaar om even los te lopen. In het rondje zitten de laatste 700 m van de Marathon. Die gaan wel héél stijl naar beneden. Hier kan men zich perfect lanceren voor de laatste 175m in het mythische stadion. Na een bezoekje aan het stadion en een passage door de Nationale tuinen komen we na een kleine 6km terug uit bij het hotel.
Na het ontbijt staat een bezoek aan de Acropolis op het programma. Onder leiding van de ervaren gids van “Pinokkio reizen” (ondergetekende J) gaan we naar één van de zijingangen om de drukte aan de hoofdingang te vermijden. Blijkt dat deze in de wintermaanden gesloten is en dus moeten we alsnog helemaal naar de andere kant van de berg. Via een “toeristisch” paadje met enkele stevige beklimmingen bereiken we nog een andere zijingang die wel open is. Richard offert zich op om aan te schuiven in de toch wel aanzienlijke rij samen met Nicole. Daarna volgt een bezoek aan de archeologische site op en rond de Acropolis. Na dit bezoek is het tijd om te rusten voor de grote dag van morgen.
Om 5u00!!! Staan we met zen zessen aan het ontbijtbuffet. Michel blijft de trainer die we allemaal kennen en geeft ons nog volop raad over wat we wel mogen eten en wat we beter nu niet eten. Dus geen chocoladepasta of –reep meer voor de marathon. Om 6u00 staan we op het Syntagma plein aan te schuiven voor de bus die ons richting Marathon zal voeren. We rijden dus over dezelfde weg die we straks zullen mogen lopen, dus krijgen een perfect beeld van wat ons te wachten staat. En dat valt niet mee. Geen langdurig licht oplopend parcours maar een constante wisseling van steile en minder steile stroken zowel omhoog als omlaag. Het zal dus een heuse intervalloop worden. De ambities worden bijgesteld. Doseren zal, hier nog meer dan anders, de sleutel worden om van een geslaagde onderneming te kunnen spreken. Rond 7u00 komen we aan in Marathon, nog 2 uren te gaan voor de start. Nog wat eten, toilet bezoeken en veel rusten rest ons tot de start. Uiteindelijk staan we met 8 JMT-ers aan de start. Benny en Michel, Jan, Nicole, Luc, Kris, Peter en ondergetekende.
Vanaf 9u00 worden de verschillende blokken één voor één op gang geschoten. Michel en Jan hebben afgesproken om samen te lopen. Dus Michel houd wat in tot Jan bij hem komt. Benny is ondertussen op weg naar een schitterende prestatie. 189e plaats overall op 14.740 lopers! Hij behoort dus bij de beste 1,5% van deze wedstrijd! Michel en Jan vervolgen op hun eigen tempo en rond de 9e KM komt Nicole hen voorbij gelopen. Ook Nicole zal een prachtige prestatie neerzetten met uiteindelijk de 12e plaats in haar leeftijdscategorie! Vanaf KM 10 gaat het een eerste keer stevig omhoog. Gevolgd door korte afdalingen langere klimmen tot KM 15. Daarna volgt een eerste langere afdaling. Maar ook hier zitten nog enkele korte oplopende stroken in. Vanaf KM 18 gaat het dan in stijgende lijn tot KM 32. Ook hier wisselen steile en minder steile stroken elkaar af met af en toe een stukje in dalende lijn. Voor de supporters/partners is het geen makkelijke wedstrijd om te volgen. Toch zijn zij er in geslaagd om op het 33KM punt te komen supporteren. Benny is dan echter al gepasseerd, maar Nicole krijgt wel de nodige morele steun. Michel maakt van de gelegenheid gebruik om zijn Anneke een zoen te komen geven. Er zat dus zeker nog voldoende energie in de tank. Ook Jan en Luc zullen met de nodige ondersteuning richting aankomst gestuurd worden en als enkele minuten later ook ik gepasseerd ben, kunnen zij beginnen aan de lange terugweg richting Athene. Voor de lopers rest de laatste 8KM in meestal dalende lijn. Dus gaat de snelheid omhoog waardoor de supporters jammer genoeg net te laat aan het stadion zullen aankomen waardoor ze geen enkele JMT-loper over de meet zullen zien komen. Peter is net binnen de 4 uur aangekomen, Nicole passeerde als derde JMT-er de meet na 4:19uur. Daarna ging het snel. Eerst Kris, daarna Michel en Jan die samen over de meet komen, enkele minuten later gevolgd door Luc en nog iets later door mezelf. Ondanks de zwaarte van het parcours is iedere loper tevreden met zijn of haar prestatie. Hier worden geen PR’s gelopen (al scheelde het voor mezelf maar enkele seconden), maar dat kan je ook niet verwachten op één van de zwaarste marathonparcours ter wereld.
Liesbeth nam nadien nog deel aan de 5KM race en ook zij finishte bij de eerste 10% van haar wedstrijd.
Terug in het hotel wacht ons nog een heuse room-party in de kamer van Luc. Met de nodige drank en zoutjes worden de verhalen van de dag met elkaar gedeeld. (Bedankt Luc voor het geslaagde initiatief)
Op maandag zijn de weergoden ons niet zo goed gezind en moeten we onze rondgang langs de andere bezienswaardigheden enkele keren onderbreken om te schuilen. Maar dat belet ons niet om toch de volledige route afgewerkt te krijgen net voor het donker wordt. Na het bekend maken van de “Pinokkio” (wat dit betekend vraag je maar aan één van de reizigers) gaan we samen nog een laatste keer dineren.
Op dinsdag staat er geen geplande uitstap meer op het programma en ieder vult zijn dag op zijn manier. Om 15u00 vertrekken we blij en tevreden terug richting Mol en omstreken na alweer een prachtige reis met een prachtig gezelschap.
Alex Convens
