We schrijven 7 december 2016. Op de blog van JMT verschijnt een verhaal van Clem Mertens over zijn belevenissen tijdens de marathon van Curacao die hij toen pas gelopen had. Een mens begint dan al eens te dromen.
We schrijven zomer 2017, Karel Goosens, een ervaren Curacao ganger laat een ballonnetje op dat hij in Curacao, eind november een halve marathon gaat lopen. Het waakvlammetje dat sinds eind vorig jaar brandde laaide op. Mijn vrouwtje Linda zag het wel zitten om tijdens de koude winterdagen een reisje naar de zon te maken. Ook anderen kregen kriebels om naar Curacao te reizen en daar aan een loopwedstrijd deel te nemen. Uiteindelijk zullen er 7 JMT-ers (+1) aan de start staan en 5 supporters langs het parcours supporteren. Benny en ikzelf kiezen voor de marathon. Cindy en haar man Mario, Karel, Natascha, Jef en Liesbeth schrijven in voor de halve afstand.
Allemaal vliegen we met een vlucht van de naamsponsor, KLM, naar Curacao. Weliswaar met verschillende vluchten op verschillende dagen. Anders dan in het verslag van Clem uit 2016 beschreven staat, hebben wij dit jaar de weergoden wel mee. Van enige neerslag van betekenis is er dit jaar geen sprake. De temperatuur is hier wel steeds hoog, rond de 30 graden, s nachts koelt het nauwelijks af en de luchtvochtigheid is zeer hoog. Met andere woorden een goed zweet-weer. Karel en zijn vrouwtje Nicole hebben een appartement gehuurd bij Blauwbaai, een half uurtje, met de auto, van Mambo Beach. Jef en vrouwtje Kris, Natascha, Cindy en Mario, haar moeder en zoon Dietmar logeren in een appartement aan Mambo Beach. Benny, Liesbeth, Linda en ikzelf logeren in Kontiki Beach resort op Mambo Beach.
De dagen voor de marathon worden er enkele relatief korte duurloopjes gedaan om aan de tropische omstandigheden te wennen, voor zover dat gaat natuurlijk. Zaterdagavond met de ganse bende naar de marathon pasta party bij Hemingways, enkel Benny en Liesbeth gaan vroeger eten, want de nacht zal kort zijn. Zeer vroeg duiken we het bed in. Om 21hr lagen we al te snoezen. Een kwartiertje later, ik was net in mijn eerste slaap, gaat het brandalarm in ons hotel af. Gelukkig was het loos alarm. Maar Benny, de vrouwtjes en ikzelf stonden toch mooi in onze nachtkledij buiten! Rond 21:30 werd het alarm afgeblazen en konden we terug in ons bed kruipen. Om 2:00 liep mijn wekker af. Eerst ontbijten en dan klaarmaken voor de start. Met Benny was afgesproken dat we om 3:30hr naar de start zouden gaan, die 500m van ons hotel lag.
Een 100-tal lopers liepen daar in de donkerte rond, te wachten op de start om 4:00hr. De temperatuur is dan nog steeds 26 graden. Het startschot gaat en weg zijn we. De eerste kilometers gaan lichtjes bergaf en vooral windaf. Benny startte vrij behouden en passeerde als 13e het eerste tussenpunt na 3Km. Zelf kwam ik daar door als 25e. Mijn tempo lag iets hoger dan gepland dus hield ik mij wat in, wetende wat nog komen zou. Het parcours bestaat uit 2 rondes van 21,1km en de organisatie heeft veel toeristische punten in de omloop opgenomen.
Na een kleine 5km lopen we over de mooi verlichte “pondjesbrug” daarna dadelijk linksaf en door het fort naar de sjiekste winkelstraat van Willemstad. Daarna gaan we richting kust. Hier is Trainer Michel ook al eens geweest precies want op het fietspad naast de zee staan 100-tjes afgezet. Na een goede 9km komen we een leuk bergje tegen. Meer dan 500m klimmen. Gelukkig gaat het daarna ook weer bergaf. Na 13km ligt het 2e controlepunt in het prachtige hotel Kura Hulanda. Een gerestaureerd authentiek deel van woonhuizen die omgebouwd zijn tot hotelkamers. Daarna gaat het richting “DE UITDAGING” de 56m hoge Koning Juliana brug. Tempo aanpassen zodat de hartslag niet te hoog gaat. Boven op de brug even stoppen voor een foto van Willemstad bij nacht en dan dadelijk verder. Gelukkig gaat bergaf een stuk makkelijker. Na de brug is het nog 6km tot de eerste doortocht. Na 17km kom ik de koploper tegen, die zal zonder tegenstand het parcoursrecord verbrijzelen en op 2:48 brengen. Een paar kilometer verder kom ik Benny tegen en high-fiven we. Ondertussen loopt Benny al op een 8e plaats.
Het is bijna 6:00hr als ik in de buurt van de finishlijn kom voor mijn eerste doorgang. Ik hoor het startschot van de halve marathon als ik nog 200m moet afleggen. Na 2:01 passeer ik het halve marathonpunt. Wil ik binnen de 4hr eindigen zal ik wat moeten versnellen. Nu ik zeker weet wat er volgt kan ik mijn tempo beter aanpassen om mijn doel te bereiken. Na iets meer dan een kilometer passeer ik Karel, Jef en Natascha die de hele wedstrijd samen zullen lopen. Enkele kilometers verder passeer ik Mario. Ondertussen wordt het langzamerhand licht en kunnen we meer genieten van de mooie plaatsjes die het parcours aandoet. Rond kilometer 27 kom ik Benny terug tegen, hij heeft dan al 32km achter de rug. Opnieuw een aanmoedigende high five en wij vervolgen onze weg. Na 30km is er weer dat bergje. Mijn benen voelen nog steeds zeer goed en ik doe de beklimming gecontroleerd. In de bergaf laat ik mij bollen en kan de tijd die ik bergop toegeef terug inhalen. Net als enkele honderden deelnemers aan de halve marathon. Rond kilometer 33 passeer ik Cindy die de halve marathonlopers van JMT aanvoert. Terug via Hotel Kura Hulanda dat nu in daglicht nog 100x mooier is.
Dan naar de Juliana brug. Net na de top van de brug staat kilometer 36. Ik heb hier nog 35’ om te finishen binnen 4hr. Ondertussen is Benny al gefinisht. Na 3:18:02 komt Benny als 5e over de meet. Slechts een handvol seconden achter plaats 4, die blijkt ingenomen te zijn door een Nederlands professioneel triatleet. Sterk werk van den Benny. Op iets meer dan een kilometer voor de finish hoor ik sirenes van ambulances en wat verder staat er een dwars op het parcours. Naast de ambulance ligt een loper waarbij men hartmassage aan het toedienen is. Liesbeth, licht geblesseerd en wijselijk beslist om slechts 5km te lopen, was hier ook enkele minuten eerder gepasseerd en werd daar even heel stil van. Ook toen Cindy passeerde was men nog aan het reanimeren..... te vergeefs zou later blijken. Een 50 jarige deelnemer aan de halve marathon stierf tijdens zijn favoriete hobby...... Om even stil van te worden.
Zelf heb ik nog een sterke finish over en klok af als 19e na 3:58:30. Een dikke negatieve split (graag had ik hier een smiley gezet, maar dat past nu even niet)
Na de finish kom je dadelijk op het strand. Daar staan Liesbeth en Benny mij op te wachten. Ook Linda komt mij snel proficiat wensen en gaat dan terug om foto’s van de andere JMT-ers te maken. Niet lang na mij loopt Cindy binnen. Daarna is het de beurt aan Mario, kort daarna gevolgd door het JMT trio Karel, Natascha en Jef. Op het strand worden, felicitaties uitgedeeld, 10 tallen foto’s genomen, sterke verhalen verteld en KLM vliegtuigjes geplukt.
S avonds nog gezellig een pintje drinken met gans de bende en ook deze marathon was weer een succes verhaal voor de JMTers.
Nu nog enkele dagen genieten van het mooie weer in dit stukje paradijs op aarde.
