Gregoris Lambrakis
Half november 2017. Het is nog donker als een busje een groepje JMT-ers oppikt aan de sporthal in Mol met bestemming luchthaven Zaventem. Het doel van de reis is om met 8 JMT-ers de marathon van Athene te gaan lopen.
In de vroege namiddag, na een tussenstop in Zurich, stapt het gezelschap de metro uit in een zonovergoten Athene. Het is al een gezellige drukte op het Monastiraki plein. De koffers verder trekkend door de Athense “rue du boeuf”, zoals reisleider Pinokkio het zo prachtig verwoordde, richting hotel. Slechts 100 meter verder dan de drukke eetstraat ligt het Plaka hotel wat dezelfde naam heeft als de naam van de wijk waarin het gelegen is. Dit wordt de verblijfplaats van de JMT-ers voor de volgende 5 dagen.
Inchecken, kamer inspecteren en opnieuw reizen. In het Faliro olympisch complex, waar in 2004 o.a. de taekwondo wedstrijden werden gehouden, worden de startnummers afgehaald. ’s Avonds gaat iedereen nog wat in de buurt van het hotel eten en allen op tijd onder de lakens. Het was een lange vermoeiende reisdag.
Het toeristisch hoogtepunt van Athene is uiteraard de Akropolis van Athene. Onder deskundige leiding van Pinokkio werd op zaterdag een toeristische wandeling gemaakt langs de oude sites van Athene. De toer werd afgesloten met en uitgebreid bezoek aan de Akropolis met o.a. zijn tempels het Parthenon, Niké en Erechtheion, maar ook de theaters van Dionysus en Herodes Atticusen en vele andere bezienswaardigheden. Nadien was het tijd voor de lopers om wat rust te zoeken bijvoorbeeld op het dakterras van het hotel waar de zon iedereen lekker warm hield.
Zondag 4:40 gaf de klok aan als de JMT marathonlopers zich klaar maakten om te gaan ontbijten. Half zes, balk donker en de lopers wandelen naar het Presidentieel paleis waar bussen wachten om hen te vervoeren naar het stadje Marathon. Geen chaos zoals wel eens voorkomt in België maar een sublieme organisatie laat alles vlekkeloos verlopen. De bus rijdt het ganse marathon traject zoals we dat enkele uren later in tegengestelde richting terug naar Athene mogen lopen. Het is een lange verre rit en iedereen in de bus wordt stil van de vele en steile hellingen op het parcours. Onze meest ervaren trailer atleet en meestal zwijgzaamste persoon zegt plots de veelzeggende woorden: ‘Ik had dit liever niet van tevoren geweten’.
Aangekomen in het stadje Marathon kunnen we op enkele stappen van de bus onze reserve kledij afgeven in de verschillende DHL busjes. Een paar honderd meter verder komen we aan in het wat vervallen atletiek stadion van Marathon. Dit is als voorbereidingsterrein en wachtzone een uitstekende locatie. We leggen ons wat in de zon die de temperatuur al aardig doet stijgen. De Meerhoutse JMT vrienden, die wegens beroepsbezigheden niet dezelfde reis konden maken, komen erbij staan. Na wat toilet bezoeken is het tijd om iedereen een aangename loop en veel succes toe te wensen. Iedereen begeeft zich naar zijn startbox.
Klokslag 9 uur en de 20 elite lopers mogen als eerste de startlijn over. Vervolgens tijdsgebonden gevolgd door de volgende startvakken. We lopen weg van het stadje Marathon richting de kust over de bergkam naar Athene. Het parcours, of beter gezegd de ene baan die bijna de volle 42km voor zich neemt, heeft qua uitzicht niet veel te bieden. Grotendeels loopt de weg langs industrie in een desolaat landschap. De afgelegde kilometers worden met vaste borden die verankerd zijn in de grond perfect aangegeven.
Benny is als eerste vertrokken en de andere JMT-ers hebben hem uren later pas aan de aankomst, gewassen en geschoren terug gezien. Van de 18.000 atleten die een startbewijs hadden bemachtigd is hij er in geslaagd om bij de eerste 200 atleten de eindmeet te overschrijden. Een prestatie waar hij terecht trots op mag zijn.
Jan en ikzelf hebben van start tot aankomst samen, of in elkaars buurt, gelopen. Jan was de vliegende reporter van dienst en moest geregeld de supporters op de hoogte houden van het reilen en zeilen in de marathon. Een eindtijd hebben we niet in gedachte, maar we hebben wel de intentie, rekening houdend met de voortdurend wisselende hellingsgraden van het parcours, om zo constant mogelijk te lopen.
We naderen kilometer 7 en het begint al een eerste keer bergop te gaan. Nicole is de eerste die ons na ongeveer 9km inhaalt en ons onmiddellijk ook weer achterlaat. Ze is dan ook niet voor niets een gewezen Belgisch kampioene bergop lopen geweest. Wat verder steekt Peter ons voorbij. We geven hem nog wat advies mee en weg is ook hij. Met een eindtijd van onder de 4 uur op dit loodzware parcours kan hij trots terugblikken op een prachtige prestatie.
De omgeving van het parcours heeft dan wel weinig te bieden, maar een hele grote groep Indiërs vrolijken de lopers op met hun welgemeende sportieve aanmoedigingen. Voorbij km10 komen we aan het eerste dorpje. Enkele tientallen boxen zijn langs het parcours aangebracht. I need a hero van Bonny Tyler klinkt luid door de boxen. Niet dat marathonlopers helden zijn, maar het gaf ons toch een emotionele en positieve boost. Het tempo en de hartslag gingen weer even de hoogte in. Wat verderop stond een dansgroep de sirtaki, de typische Griekse volksdans, te dansen. Het leverde hen heel wat applaus op van de voorbijsnellende lopers.
Kilometer 16 is gepasseerd en iedereen loopt naar zijn normen, met een rotvaart de lange steile helling naar beneden. Het zwaarste stuk van de marathon moet nog beginnen. Van kilometer 18 tot kilometer 32 is er alleen nog omhoog en wat steiler omhoog afgewisseld met stukjes vals plat. De meters dat het bergafwaarts gaat zijn snel opgemeten voor wie het wil doen. Zowat voor halfweg passeren we nog een dorpje dat volledig is leeggelopen en verzameld is langs het parcours. Ze supporteren met een overgave waar zelfs het prachtige Nederlands enthousiasme bij verbleekt.
Hoe dichter we Athene naderen hoe meer wandelende lopers we voorbijsteken. De tol van het bergop lopen is zwaar. Op km 33 komen we onze supporters tegen. Heel even een handje wuiven, een korte zin en al lopend verder want Athene wacht op ons. Enkel nog bergaf tot aan het Kallimarmaro stadion. Er rest ons enkel nog gecontroleerd verstandig binnen te lopen. Een drietal kilometer verder steekt Kris ons voorbij. Ze heeft het duidelijk niet makkelijk gehad met de vele kilometers bergop, maar ze blijft positief ingesteld en haalt de eindmeet met een tijd waar ze best fier op mag zijn.
We zitten in de laatste kilometer. Voor het presidentieel paleis draaien we links af. In de diepte ligt het oud Olympisch stadion waar de eerste nieuwe Olympische spelen werden gehouden in 1896 en de aankomststreep is getrokken. Zij aan zij, zoals we dat al vele kilometers ervoor gedaan hebben, lopen we genietend van de aanmoedigingen van het publiek, waaronder Benny en Liesbeth, richting Kallimarmaro.
De laatste bocht naar links. Het imposante stadion, waar geschiedenis is geschreven, duikt recht voor ons op. De adem stokt. De emotie neemt het over van de ratio. Het tempo gaat naar beneden. Het is onbeschrijfelijk prachtig te mogen lopen in dit stadion met goed gevulde tribunes. De marathon lopen, .... met de laatste 200m te gaan en de eindmeet in zicht verdwijnen alle pijntjes plots als sneeuw voor de zon en maken plaats voor diepe innerlijke vreugde. Jan en ikzelf hebben de ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ. Ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ (vrij (google) vertaald Marathon Athene. De Authentieke) in een tijd van net geen 4.40 uur afgelegd en daar zijn we ontzettend blij mee. Van de ongeveer 15.000 effectief aangekomen atleten zijn we er in geslaagd om ongeveer halfweg het pak te eindigen. Maar vooral .... we hebben ervan genoten en zijn kunnen blijven lopen aan een relatief constante snelheid.
Nog een aluminium deken rond ons slagen en de welverdiende prachtige finisher medaille in ontvangst nemen waar de Grieks tekst die in dit verslag voorkomt op gedrukt staat. Bij het verlaten van het stadion krijgen we nog wat bananen en een zak vol drinken toegestopt. Tijd om onze supporters te gaan groeten.
Net na ons komt Luc het Olympisch stadion binnen gelopen, op de voet gevolgd door Alex. In het verleden was het voor Luc niet vanzelfsprekend om een egale marathon te lopen, maar hier in Griekenland mag hij zijn borst vooruit steken met zijn egaal afgelegd parcours. Alex heeft misschien wel zijn beste marathon ooit gelopen maar strandt op enkele seconden van zijn besttijd. JMT met 8 lopers aan de start en met 8 lopers goed aangekomen en waar wandelen niet in het hoofdstuk is voorgekomen. Zowel als individu als als club mogen we trots zijn dat we de Marathon van Athene fantastisch hebben gelopen.
Misschien nog kort woordje over de ΣΥΝΑΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΥΜΑΣΤΙΚΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ (vrij (google) vertaald: Associatie van de Griekse Gymnastic Sport Federatie). De Duitsers spreken over gründlichkeit en niemand twijfelt eraan dat Duitse marathons uitstekend zijn georganiseerd, maar vergeleken met de Duitse marathons was deze Athense organisatie nog veel beter en misschien wel de benadering van de perfectie.
Dank U wel Athene!
Snel een douchke nemen en terug naar het Presidentieel paleis, waar Liesbeth aan de start van haar 5km wedstrijd staat. Met z’n allen net op tijd om ze te zien starten en in zeven haasten, wat dat voor net gefinishte marathonlopers nog mag voorstellen, naar het Kallimarmaro stadion om Liesbeth te zien finishen in een zeer mooie tijd.
De avond sluiten we af met een groepsdiner en iedereen kruipt uitgeteld in zijn bedje want de volgende dag staat deel 2 van Pinokkio reizen op het programma. De reisleider verklapt al op voorhand dat er een leugentje in zijn verhaal zal zitten. Het is aan de groep om deze Pinokkio te ontmaskeren. Doorheen het centrum van Athene bezoeken we o.a. de Griekse en Romeinse agora’s, de bibliotheek van Hadrianus, de tempel van Zeus, aanschouwen we de aflossing van de wacht aan het Presidentieel paleis en bezoeken we de basiliek. Tussen de attracties door hebben de weergoden ons even in de steek gelaten. Maar na enkele uurtjes regen was de zon alweer van de partij. De avond valt net voor het we weer aan het hotel aankomen. Het beeld van Poseidon was de Pinokkio en enkel Julliette en Nicole zijn de aandachtigsten geweest. Hoe kan het ook anders maar ook vanavond sluiten we af met een groepsetentje
Ondertussen is het al dinsdag en iedereen gaat zowat zijn eigen dingetje doen in Athene, gaande van winkelen, nog wat cultuur opsnuiven tot het doelloos kuieren doorheen de stad. Maar zoals de hele reis alle afspraken door iedereen goed werden opgevolgd, staat iedereen om 15.00 uur gepakt en gezakt klaar om naar de luchthaven af te reizen. Eerst nog snel een groepsfoto nemen in het hotel en Pinokkio reizen met een passend geschenkje bedanken voor de schitterende begeleiding.
Met een turbulente vlucht naar Zurich en een rustige vlucht naar Brussel sluiten we de reis naar Athene af. We kijken weer terug op een zeer geslaagde vakantie en de lopers kijken nog eens met fierheid naar hun medaille ..... ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΘΗΝΑΣ. Ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ.
Michel
