De trainingen in juli en augustus zijn goed verlopen, geen kwaaltjes, geen kwetsuren, … klaar dus voor de marathon met de bijzondere cijfers. Ik heb al in maart uitgerekend dat deze getallencombinatie er in zit en dus schrijf ik in voor de marathon in Vilnius, ik boek bij Brussels Airlines tickets en zoek een hotel in de stad. Het 15th Avenue Hotel ligt op 500 m van start- en aankomstplaats en ik moet er twee keer passeren tijdens de wedstrijd, perfect dus!
Vrijdag 7 september stappen we in Balen om 10 u op de trein naar Zaventem: geen verkeersstress, geen parkeerkosten in Zaventem. Anderhalf uur later staan we in de luchthaven. Ik moet bij de controle van de bagage mijn sojapudding afgeven. Die wordt als vloeistof beschouwd en mag dus niet in de handbagage. Hopelijk vinden we in Vilnius iets gelijkaardigs. We hebben nog tijd genoeg om aan de gate een biertje te drinken. Om 13:30 u gaat ons toestel de lucht in en iets meer dan 2 u daarna staan we op de tarmac in Vilnius. Het is een kleine luchthaven en we kunnen al heel snel in een bus stappen die ons naar het centrum moet brengen. Dat kost ons één euro per persoon! Zjan vraagt aan een meisje of ze weet waar we best uitstappen. Ze is heel behulpzaam en zoekt op haar smartphone één en ander op. Ze adviseert ons om met haar uit te stappen en in een andere bus over te stappen. Dat doen we en we betalen nog eens één euro per persoon. Even later gaat de bus een bocht om en ik zie onmiddellijk dat we op de goede plaats zijn. Wat is Street View toch een handig instrument. We verlaten de bus en gaan op zoek naar de ingang van het hotel maar dat is niet zo eenvoudig. Uiteindelijk zie ik een klein bordje op een gevel dat wijst ons naar een binnenkoer en daar is inderdaad de inkom van ons hotel te vinden. We checken in, krijgen een mooie kamer, droppen bagage en overbodige kleding want het is uitstekend zonnig weer. We wandelen de 500 meter naar het kathedraalplein waar de nummers worden uitgereikt.
Ik krijg mijn starterspakket en in één van de standjes vind ik een paar leuke loopschoenen die echt spotgoedkoop zijn. Zjan koopt ze voor mij en we vertrekken onmiddellijk voor een eerste verkenning van het oude stadscentrum. We eten vlak bij ons hotel in één van de vele restaurantjes daar. Het is er aangenaam zitten bij dit weer, het is lekker en het is een stuk goedkoper dan bij ons. Beter meevallen kan echt niet!
Buiten het lawaai van enkele “nachtbrakers” slapen we ongestoord en heerlijk in ons hotelbed. Om 8 gaan we naar het erg kleine ontbijtlokaaltje. Onze verwachtingen zijn niet erg hoog gezien de kostprijs van het ontbijt: voor 6 euro mag je tenslotte ook niet veel verwachten. Hetgeen we krijgen is een stuk beter dan verhoopt: weer een meevaller! We maken ons klaar en vertrekken voor een flinke stadswandeling. We geraken zelfs helemaal boven op de heuvel met de drie kruisen en dat is een zware klim. Rond de middag eten we in onze buurt een bord pasta. Deze keer valt die wat tegen qua smaak en hoeveelheid, maar het is ook weer spotgoedkoop. Ik heb nog een bonnetje voor een pasta van de organisatie en terwijl Zjan wat gaat snuisteren in de mooie winkels in onze straat ga ik die pasta eten en daarna wat rusten op bed. In de latere namiddag gaan we niet ver meer van huis en ’s avonds eten we weer op een terras vlakbij met voor mij natuurlijk nog eens pasta.
Ik laat om 4 u mijn wekkertje aflopen en eet dan mijn honeypops. We hebben gelukkig in een warenhuis vlakbij een vervangende plantaardige chocopudding gevonden. Ik kruip terug in bed en slaap nog ruim 2 u terwijl de koolhydraten worden omgezet in glycogeen.
Om 7:30 gaan Zjan en ik naar het ontbijtlokaal maar op zondag beginnen ze pas om 8 u. Dat is te laat voor mij maar ik krijg twee witte broodjes mee en ik eet die met een banaan die we gisteren hebben gekocht in onze kamer op.
Ik smeer nog vaseline, pak een blikje ice tea mee en wandel naar de start op het kathedraalplein. Zjan gaat mee. We zien nog de vlaggenparade met ook onze nationale driekleur en dan ga ik me opstellen.
De lopers van de halve marathon starten samen met ons en dus staat er heel wat volk klaar. Het volkslied wordt gespeeld en er worden tien voor mij onverstaanbare woorden geroepen. Ik veronderstel dat er wordt afgeteld. Dat klopt want iedereen begint daarna te lopen. Het is te zeggen, we beginnen te wandelen. Na ongeveer één minuut passeer ik de mat op de startlijn en ik kan echt beginnen lopen. Zjan roept me nog een aanmoediging toe en we zijn weg. Zij kan nu gaan ontbijten.
Op de eerste brug kijk ik naar mijn chrono en stel vast dat ik niet hard genoeg op het startknopje heb gedrukt. Ik start hem nu maar dat is vervelend want ik weet niet hoever we al zijn en hoeveel tijd er is verlopen. Bij het eerste kilometerbord staat mijn gps op 700 m. Ik heb dus 300 m gemist en dat is nog te herrekenen. Na 2 kilometer moeten we van de grote weg naar het voetpad en dan naar beneden naar het jaagpad naast de Neris, de rivier die door de stad stroomt. Dat is een echte flessenhals. We moeten bijna stilstaan. Gedurende ongeveer drie kilometer blijven we op dat pad van nog geen 3 m breed waarop bovendien nog zitbanken en vuilbakken staan. Foutje van de organisator! Daarna komen we terug op normale wegen. Mijn tempo ligt op ongeveer 5:45 per kilometer en dat is onvoldoende voor een tijd onder 4 u maar het voelt comfortabel aan en ik houd me er dus maar aan. Een grote lus gaat door een groot bosrijk park. Daar is veel schaduw en dat is maar goed want het is al flink aan ’t opwarmen. Na 16 km komen we in onze straat. Die gaat een kilometer lang lichtjes omhoog. Vlak voor ons hotel staat een grote boog van een sponsor en daar vlak achter staat Zjan klaar met de camera.
Ik houd even halt om te zeggen dat alles ok is maar dat ik geen toptijd verwacht. Het parcours gaat nu het oude centrum in en dat betekent veel kasseien. Ik heb al enkele keren vastgesteld dat 2 mannen in een rood shirt en een vrouw in een blauwe outfit voortdurend in mijn buurt lopen. De kleinste van de twee mannen babbelt voortdurend in wat ik dank dat het Litouws is. Hij lijkt me wel zeer ervaren: hij kiest overal de korte rechte lijn en haalt bij de bevoorradingen water voor de vrouw. Hij knijpt een teutje in de bekertjes. Die heeft dat meer gedaan! Ik zie blauwe borstnummers en die gaan dus ook aan een tweede ronde beginnen. De lopers van de halve marathon haken over enkele kilometer af en dan gaat het heel wat eenzamer zijn. Ik ga bij hen lopen en vraag in het Engels of ik mijn wagonnetje aan hun trein mag vasthaken. De kleinste van de twee mannen antwoordt direct in heel goed Engels dat het ok is en of ik het goed vind dat we praten onderweg. Ik ga wel niet zoveel babbelen als hij maar ik heb er wel een praatje voor over om in een gelijk tempo gezelschap te hebben. We passeren de aankomst na 2:02:04, te traag voor een toptijd maar aanvaardbaar als ik niet al te erg vertraag. Eén van de mannen had blijkbaar een rood nummer en loopt binnen. We zijn dus nog met drie. Het is een echtpaar en het zijn inderdaad Litouwers. We blijven mooi samen en af en toe wordt er wat gepraat, vooral hij dan.
Wanneer we na de doortocht van het grote park terug op de oever van de Neris komen sluit een vriend van hen, die de halve heeft afgewerkt, bij ons aan. Ik veronderstel dat hij de laatste 12 km wat haaswerk wil verrichten. Mijn ingebouwde cruise control gaat echter flikkeren. Die man zorgt voor vertraging! Ik voel me nog goed en dus laat ik hen achter. Ik zie achteraf dat mijn hartslag vanaf daar wat verhoogt dus ben ik wellicht zelfs wat versneld. Ik blijf er rekening mee houden dat ze terugkomen maar kijk niet om. Twee of drie keer geeft mijn chrono aan dat ik boven 6 minuten per kilometer zit maar dat heeft dan toch vooral te maken met de hellingen in het parcours want onmiddellijk daarna komt weer die vertrouwde 5:50 als kilometertijd op mijn scherm terug.
Aan ons hotel staat Zjan er weer. Ik roep haar zelfverzekerd toe dat ik over 23 minuten aan de aankomst zal staan. Zij heeft daar maar 5 minuten voor nodig maar kan er natuurlijk recht naartoe. Ik moet nog het lastige stuk in de oude binnenstad over de kasseien doen. Ik blijf het tempo aanhouden, verzwak geen moment.
Ik loop onder de boog door. Ik heb er 4:06:26 over gedaan. Dat is geen toptijd maar wel de beste van dit jaar. Ik ben erg tevreden over het verloop, zonder enige verzwakking, zonder vervelende buikkrampen, zonder wandelpauzes en met maar twee minuten vertraging in de tweede ronde.
Ik drink flink wat water en we wandelen naar ons hotel. Zjan haalt twee blikken Litouwse pils die we na mijn douchebeurt opdrinken. We gaan op zoek naar een maaltijd en vinden een hoog terras met mooi uitzicht en heel lekkere visschotels aan een prijs die amper de helft is van wat we in België zouden betalen.
De zondagnamiddag en de voormiddag van maandag bezoeken we nog heel wat mooie plekjes in Vilnius. Stappen gaat gemakkelijk, de marathon zal snel uit mijn benen zijn.
We rijden met bus 88 nu zonder overstap in één rit naar de luchthaven en vliegen naar Brussel. De trein brengt ons naar Balen. We halen een pizza en eten die thuis met een lekker glas daarbij vooraleer we moe maar tevreden in ons eigen bed duiken. De marathon van de bijzondere getallen zit er op!
Ik kijk op dinsdag de uitslag na en stel vast:
Er waren 1144 inschrijvers maar slechts 737 bereiken de aankomst en dat is een raar fenomeen waarvoor ik niet direct een verklaring zie. Ik ben de 414de en heb dus toch weer ruim 40% achter mij gelaten. Er is geen klassement voor +65. Er zijn 21 mannen van boven de 60 jaar aangekomen en ik ben de 6de daarvan en laat dus ruim 70% achter mij alhoewel ik bij de anciens van die groep zit.
Ik kijk tevreden terug op een geslaagde citytrip en een behoorlijke marathon en natuurlijk op het realiseren van de bijzondere cijfers:
30 - 100 - 100 - 30
30ste verjaardag van mijn eerste marathon (Brussel 11-09-1988)
100ste buitenlandse marathon
100 verschillende plaatsen/steden/organisaties waar ik een marathon liep
30 verschillende landen
Dat laatste levert het lidmaatschap op van de Country Marathon Club, een wereldwijde organisatie voor lopers die in minstens 30 verschillende landen een marathon hebben gelopen. Ik word het 113de lid en de tweede Belg op die lijst.
Op de T-shirts die de organisatie uitdeelt aan de lopers prijkt vooraan een grote “100”. Het lijkt wel of dat speciaal voor mij werd gedaan, maar de Litouwers vieren dit jaar 100 jaar onafhankelijkheid.
