Een nieuw (loop)jaar is begonnen. Hopelijk kan er binnenkort weer gewoon georganiseerd en gereisd worden. Graag kom ik weer aan vijf marathons dit jaar en daarom wil ik al snel een organisatie vinden. Bij één van mijn zoektochten over het internet kom ik de Kristal Marathon nog eens tegen. Vier jaar geleden waren Benny VG, Liesbet R en David J en ik daarvoor naar Duitsland gereden. Er moesten 13 rondjes van 3.25 km gelopen worden in een buiten gebruik gestelde mijn op een diepte van 500 m. Helaas moest ik toen na 7 rondjes compleet uitgeput opgeven, tot nog toe de enige keer. ’s Anderendaags bleek ik griep te hebben. Omdat dit zo’n bijzondere wedstrijd is wil ik er nog wel eens naartoe en nu om hem helemaal uit te lopen en bij te schrijven op mijn palmares. Ik schrijf er voor in en boek twee kamers in een hotel in de buurt want Joost en zijn jongens willen graag mee. Half december komt de mail van de organisatie dat de mijneigenaar geen toestemming geeft om de wedstrijd te organiseren, natuurlijk omwille van covid19. Ik krijg mijn inschrijfgeld terug op 5 € administratiekosten na. Ik annuleer ook de kamers in het hotel en ga dan maar weer op zoek naar iets anders.
Ik vind de Bertlicher Strassenläufe. Die zullen plaats vinden in Herten, een kleine gemeente in het Ruhrgebied op zowat 180 km van Balen. Heen en terug op één dag is dus te doen. In dat dorpje organiseren ze drie keer per jaar loopwedstrijden met 8 verschillende afstanden waaronder natuurlijk ook een marathon. De eerste van dit jaar zal op zondag 13 februari plaats vinden. Ik wil daarvoor inschrijven en dat moet gebeuren bij my.raceresult.com. Bij de betaling loopt het mis. Het systeem accepteert mij of mijn rekening niet. Ik probeer met een andere bankkaart maar het lukt niet. Op mijn mail aan dat bedrijf komt geen antwoord. Ik meld dat ook aan de organisator van de marathon en van hem krijg ik een code waarmee ik kan inschrijven zonder betaling. Nu lukt het wel en ik moet ter plaatse de 23.5€ betalen bij het afhalen van mijn nummer. Ik vraag of mijn kleinzoon Jonas mij wil vergezellen en die ziet dat natuurlijk wel zitten. Volgens de website moet elke loper zelf voor een (meeneem-)beker zorgen. Omdat het parcours drie keer moet gelopen worden kan Jonas dan bij elke doortocht een nieuw zakflesje water aangeven. Op de website van de organisator kan je zien wie al ingeschreven is en half januari staan er nog maar een dertigtal op de lijst van de marathon en ik ben blijkbaar de oudste.
Ik laat de snelle trainingen achterwege en doe vooral wat duurlopen maar kom niet boven 25 km. Ik voel wel dat ik geen topconditie heb maar dat vind ik nu minder belangrijk. Ik zou al tevreden zijn met een tijd van onder 4u15. Zaterdag: flink wat pasta eten en alles klaar maken. Jonas komt bij ons overnachten zodat we al vroeg kunnen vertrekken. Ik check nog even het weerbericht voor die streek en dat ziet er redelijk goed uit: droog en tot 9°C. ik kijk ook nog eens naar het deelnemersveld voor de marathon en dat is intussen toch tot 82 gestegen maar ik blijf de oudste.
Natuurlijk ben ik weer voor het weksignaal wakker. Ik eet een kleine portie honeypops, drink een koffie en ga Jonas wekken. We vertrekken en kopen bij de bakker nog een paar koffiekoeken voor hem. Bij de oprit in Postel stoppen we even. Jonas eet zijn koffiekoeken en ik een grotere portie honeypops en slik daarna een tabletje Imodium. We rijden vlot naar onze bestemming. Als we er bijna zijn wijst de gps ons een straat in die is afgesloten. We zien nergens een wegwijzer naar Herten en dus ga ik het vragen aan iemand die net buiten komt bij de bakker. Hij wijst ons een alternatieve weg en 3 km verder zijn we op onze bestemming. Op een grote parking bij een verlaten warenhuis kunnen we de auto achterlaten en dan wandelen we naar het centrum van het dorpje. Bij een tentje staat een rij lopers om hun nummer op te halen. Ik wordt verwezen naar het secretariaat en na betaling van 23.5 € krijg ik ook een nummer. Ik moet wel telkens mijn inentingsbewijs laten zien. In de sporthal kan ik mij omkleden. Het is er gelukkig niet druk. Ik kan er ook nog eens naar het toilet. Ik duffel mij warm in want de wind is tamelijk koud.
Ik eet nog twee bananen en zuig nog een tabletje Imodium en dan wandelen we naar de start. Er zijn heel wat verschillende startplaatsen verspreid over het centrum van het dorpje. Alle afstanden hebben een eigen kleur en zullen wellicht heel nauwkeurig zijn afgemeten. Elke groep start ook op een ander tijdstip. Om 10:30 u klinkt een startschot en mogen wij, de marathonlopers, weg. Als snel zijn we het dorpje uit en komen we in landelijk gebied. Alle afstanden zijn inderdaad nauwkeurig gemeten. Op de weg zijn nagels in het asfalt geschoten en daar rond is een geel vlak geschilderd. Aan de rand van de veldwegen staat daarbij een kilometerbord, voor elke afstand in een andere kleur. Het deelnemersveld rekt zich snel uit. Ik zie een klein gezelschap waarbij twee grote mannen zijn. Ik nestel me in hun kielzog, zeker waar de nogal felle wind in het nadeel blaast. Hun tempo zit ook net goed voor mij met ongeveer 5:40 per kilometer want dat levert een eindtijd op van rond de 4 uur. Een nog heel jonge Duitser blijft netjes eveneens in ons groepje. Er is ook nog een koppel bij het pelotonnetje maar de vrouw loopt van ons en van haar partner weg. Er staan toch tentjes met water en sportdrank in bekertjes langs het parcours en dus zal ik bij de eerste doortocht mijn flesje aan Jonas geven en hoef ik die ballast niet mee te nemen.
De eerste rond verloopt vlot met dat gezelschap. Bij het eerste bevoorradingstentje in de tweede ronde blijven de twee grote mannen en een vrouw van ons groepje staan om te drinken. De heel jonge loper en ik blijven alleen over. Hij zegt dat hij de jongste deelnemer is en dus lopen nu de jongste en de oudste samen. Bij de herfsteditie vorig jaar liep hij voor het eerst een marathon maar heeft toen de finish niet gehaald omdat hij geen energierepen of gelletjes mee had. Wanneer we op een stuk komen met wind voorop stel ik hem voor om niet naast elkaar maar achter elkaar te lopen en om de 200 meter te wisselen. Hij ziet onmiddellijk het nut ervan in. De vrouw die daarstraks van ons en haar partner weg liep heeft nooit een grote voorsprong gekregen en nu versnel ik even tot naast haar. Ik nodig haar uit om mee te werken op de stukken met tegenwind. Zij is ook direct bereid en dat gaat een hele tijd goed. We passeren het bordje van 21 kilometer. Er is geen aanduiding van het halfwegpunt maar ik zit op ongeveer 2:01. Onder 4 u eindigen zal wellicht niet kunnen maar als ik niet teveel vertraag zit er toch een mooie tijd in.
Bij het ingaan van de derde ronde geeft Martin, zo heet die jonge Duitser, mij een vuistje. Hij is blijkbaar blij om al zover te zijn. Even buiten het dorpje gaat de veldweg een lang stuk licht bergop en net als in de eerste ronde loopt de vrouw daar weer weg van ons. Martin en ik blijven mooi afwisselen maar ik voel dat hij het zwaar krijgt en mijn vermoeden blijkt juist. Bij een bevoorradingspost haakt hij af. Ik zal de resterende 10 kilometer alleen moeten afwerken. Dat belet me niet om mijn tempo ongeveer te handhaven. De vrouw krijgt ook nu weer geen grote voorsprong. Stom van haar natuurlijk want nu moet zij, en ik dus ook, alleen tegen de wind in. Op goed vijf kilometer van het einde haal ik haar in omdat zij bij een bevoorradingspost even heeft halt gehouden. Ik nodig haar uit om terug samen te werken voor de laatste kilometers. Dat doet ze en gaat kort achter mij lopen. Ze neemt nog één keer over maar daarna heeft ze moeite om te volgen. Als ze wat achter blijft vertraag ik even en doe teken dat teken dat ze vlak achter mij moet blijven.
We lopen het dorpje binnen en draaien de piste bij de sporthall op. Het is een gravelpiste en die is nu heel vettig. Ik loop dus zo veel mogelijk over het gras maar mijn mooie nieuwe loopschoenen zijn toch flink besmeurd. Ik kan mijn chrono afdrukken op 4:02:24 en daarmee ben ik natuurlijk heel blij.
Ik ben dan wel de oudste deelnemer maar ik word toch 34ste van de 68 lopers die aankomen. Ik ben winnaar in de categorie M70. Mijn medeloopster wordt derde vrouw. Martin, de jonge Duitser haalt deze keer de finish wel maar hij moet ruim 9 minuten toegeven op ons.
Ik heb in de tweede helft niets of toch bijna niets toegegeven. De vrouw bedankt mij. Ze staat bij haar partner die al omgekleed is. Hij heeft maar twee rondes gelopen omwille van een opspelende kwetsuur. Aan het standje bij de finish lever ik mijn chip in en krijg daarvoor nog 50 cent terug betaald. Aan een ander standje staan dozen met tientallen trofeetjes. Ik leg mijn startnummer voor en zij checken de uitslag op hun computer. Ze plakken het labeltje op het voetstuk van de trofee en ik krijg hem overhandigd.
Ik ga douchen in de sporthall. We wandelen terug naar de auto en als we die inladen komt mijn medeloopster voorbij met haar auto. Ze zwaait nog eens en roept “Bis zum nächsten Mal”. De kans dat ik haar nog tegen zal komen is wel heel klein. Wij vertrekken ook en in minder dan twee uur zijn we thuis. Het nieuwe loopjaar is goed ingezet!