Door Ieke Bron
Vandaag nemen we afscheid van Carine en ik doe dat namens het bestuur van Jogging en Marathon Team van Mol waar Carine met zoveel plezier lid van was. Ik doe dit echter vooral als loopmaatje van Carine, samen hebben we in de leukste groep van JMT 😊 (groep 9) heel wat kilometers gelopen.
Lieve Carine
Ik weet nog goed hoe je voor de eerste keer met ons mee deed. Het was bij een intervaltraining op de piste van Den Uyt: dat donkere brilletje, dat korte haar en vooral dat typische Carine loopje een beetje stoer eigenlijk wel. Ik moest eerlijk gezegd wel een beetje aan je wennen. Maar al snel hadden wij elkaar gevonden en leerden we elkaar wat beter kennen. Je vertelde me dan over je werk bij Lidwina, je vertrek daar en later je studie en natuurlijk spraken we ook over je dochtertje Amber. En tussendoor werkten we dan in onze groep de kilometers af die Michel altijd zo mooi voor ons in schema zet. En voor de niet lopers onder ons: lopen in een groep creëert een enorme band en kameraadschap: bij een zware training trek je elkaar er door heen, bij een lange duurloop maak je eindeloos flauwe grapjes met elkaar. Wij hadden altijd hetzelfde grapje: jij ging achter mijn rug mokken, ik telde de kilometers op en jij telde ze af.
In oktober 2016 heb je een uitstekende halve marathon in Odense (Denemarken) gelopen.
We hebben elkaar pas echt goed leren kennen nadat je ziek werd. Bizar eigenlijk dat we zo’n rotziekte hier voor nodig hebben gehad. Ik ben je erg dankbaar dat je mij toe hebt gelaten in deze zware en emotionele periode in je leven. Ik heb ontdekt dat achter dat donkere brilletje en dat stoere loopje een prachtige en zeer krachtige vrouw zat die heel oprecht en helder kon verwoorden wat er in haar leven op dat moment gebeurde. Wat mij het meest heeft geraakt is je vermogen om de ziekte mentaal de baast te blijven. Jij had de regie, jij stond aan het roer. Dat heeft mij enorm geraakt en nog steeds, in die zin zit je niet alleen meer achter mijn rug te mokken maar zeker ook mijn hart!
Naast mooie gesprekken hebben we ook nu weer veel plezier gehad: over dat kastje op wieltjes met wel 83 soorten thee (hoezo keuze stress) , de zin of onzin van puzzels van weet ik veel hoeveel stukjes en hoe zalm nu ineens naar karton kon smaken en of je dat ook andersom kon doen: dus of karton dan naar zalm ging smaken😊.
Maar helaas, noch je kracht noch je humor heeft je kunnen redden. Ik ben heel erg dankbaar dat ik samen met mijn beste maatje Roger nog afscheid van je heb kunnen nemen. Het was een waardevol maar ook lastig moment: we wisten immers allemaal dat jij definitief aan het aftellen was en wij hopelijk nog lang aan het optellen….
Je hebt me beloofd dat je altijd achter mijn rug zal blijven mokken en dat je er voor ons zult zijn op die lastige trainingen en lastige momenten in ons leven. En ik beloof je dat ik op dat soort momenten aan je zal denken en moed zal putten uit jouw kracht die ik van zo dicht bij heb mogen zien en voelen.
Ik roep al mijn loopmaatjes op om in het weekend van 28 en 29 september mee te doen aan of de Levensloop in Tessenderlo of Kom op tegen kanker in Antwerpen. Om zo jou te eren en al die vrouwen die nog strijden een hart onder te riem te steken.
Ik wil graag afsluiten met een berichtje wat je mij gestuurd hebt toen je eerste reeks chemo’s er bijna op zat, dat was in december 2018:
Ik raad iedereen aan om te genieten van de kleine dingen want in een vingerknip kan je leven overhoop staan.
Vaarwel lieve Carine Vaar Wel
Ieke namens al je loopmaatjes van JMT