In de eerste dagen van dit nieuwe jaar begin ik mij te realiseren dat dit een bijzonder jaar gaat worden. Als alles normaal verloopt kan ik dit jaar mijn 150ste marathon lopen en dat wil ik graag doen in de periode rond mijn verjaardag. Daarmee wordt het stilaan een traditie: 50ste marathon rond mijn 50ste verjaardag, 100ste marathon rond mijn 60ste verjaardag en dus 150ste tegen mijn 70ste. Bovendien ga ik in de zomer helemaal stoppen met mijn carrière als architect. Allerlei bijzondere zaken dus, maar ik stel wel vast dat mijn gewicht veel te hoog is. Op 7 januari ga ik op de weegschaal staan en daar verschijnt 89.0 op het schermpje. Onrustwekkend veel! Ik hak de knoop door: geen alcohol meer, minder en magerder eten en lopen, lopen, lopen!
Ik lanceer het idee om voor mijn 150ste marathon een eigen organisatie op poten te zetten, net zoals in 2010 voor mijn 100ste. Veel mensen vinden dat een goed idee maar uiteindelijk beslist het bestuur van JMT om daarin niet mee te gaan. Zjan en ik nemen ons dan voor om naar de USA te gaan voor een vakantietrip en een feestelijke jubileummarathon. Denver lijkt mij daarvoor geschikt. De ligging aan de voet van de Rocky Mountains is perfect als startpunt voor een rondreis. Ik moet echter eerst ook nog nummer 149 afwerken en daarvoor kies ik de marathon van Gent. Die wordt op 29 maart georganiseerd. Ik schrijf in voor die twee marathons en dan… het corona-virus verovert de wereld en alles wordt afgelast of uitgesteld.
70 dagen na de start van mijn gezondheidskuur is er 14 kilo af. Ik heb in die periode 600 trainingskilometers op de teller en ik voel tijdens die trainingen dat ik terug wat snelheid kan maken. Ik vind het dan ook een ramp dat er nergens marathons kunnen gelopen worden. Tot ik ineens een idee krijg tijdens één van mijn duurlopen: waarom loop ik niet alleen op het parcours van de Centenial Clem Mertens Marathon van 4 juli 2010? Dat is kort bij huis en de afstand is toen correct gemeten door Michel, de JMT-trainer, en Swa Van Decraen zaliger. Helemaal alleen lopen is misschien wel heel moeilijk en dus lanceer ik dat idee bij mijn loopmakkers op het moment dat we nog samen mogen lopen. Zij willen wel een rondje meelopen in mijn solo-marathon.
Ondertussen worden de maatregelen tegen de verspreiding van het virus nog wat strenger. Je mag maar met twee personen zijn om te wandelen, te fietsen of te lopen en dan nog met voldoende afstand ertussen.
Vrijdag 27 maart: ik stuur een mail rond naar mijn Zomolomo-vrienden en naar Jan: ik ga niet zondag maar morgen al die marathon lopen. Het weerbericht voor zondag is niet zo gunstig. Het zal heel wat guurder zijn met veel wind en morgen ziet het er een stuk beter uit. In minder dan een uur is de organisatie rond. Ik zal met de fiets naar de Bleukens rijden en starten om 9:40 u. Luc zal de eerste ronde meelopen en daarna komt Richard voor de tweede. Gunter zal de derde ronde voor zich nemen en Jan komt van Gompel naar de Bleukens gelopen om de laatste ronde mee te lopen. Ik kondig aan dat ik 60 à 65 minuten per ronde zal nodig hebben. Ik zorg dat ik veel koolhydraten binnen krijg op vrijdag en leg alles klaar, net zoals voor elke andere marathon.
Zaterdag 28 maart: ik word net voor het weksignaal wakker om 6:30 u, eet mijn honeypops, ga douchen en maak mij klaar. Ik moet met de fiets naar de start: dat heb ik nog nooit gedaan.
Ik sta nog maar even klaar achteraan op het terrein van de Bleukens en daar komt Luc aan gefietst en ook Gunter komt op zijn fiets om wat foto’s te maken van onze start. Hij is tenslotte ook journalist.
Geen volkslied, niet aftellen, geen kanonschot, … gewoon: “we zijn weg”. Het is nog fris maar er is geen wolkje aan de lucht. Er is wel redelijk wat wind uit het oosten. Samen met Luc loop ik de parking af en over het bedrijfsterrein van zijn werkgever. Ik krijg wat uitleg over het voetstuk van de windmolens die op zee zullen worden opgesteld. We komen op de kanaaldijk. Daar blaast de wind in de rug en het tempo van 5:40 per kilometer gaat vlot. In Olmen verlaten we de kanaaldijk en we lopen door het centrum. Vanaf daar blaast de wind in het nadeel. Ik laat Luc voorop lopen en verschuil mij wat achter zijn rug. We kunnen ook daar het tempo aanhouden.
We bereiken terug de Bleukens waar ik een klein extra lusje moet lopen om de afstand exact te krijgen. Luc kan dan wat vooruit lopen en mijn drankflesje bijvullen van de voorraad bij mijn fiets. Ik passeer de startlijn na 59:45 en dat is dus iets sneller dan mijn snelste schema. Veelbelovend!
Richard staat klaar en neemt over. Luc besluit om nog een tweede ronde mee te lopen. Hij respecteert de afstandsvoorschriften en loopt een stukje achter ons. Ook Richard zorgt ervoor dat ik uit de wind kan blijven in de stukken waar de wind in ons nadeel blaast.
Tegen het einde loop Richard wat voorop en ook hij gaat mijn drankflesje bijvullen. Het tempo leek constant maar bij de doortocht aan de startlijn stel ik vast dat we 1:00:45 nodig hadden voor de tweede rond, iets vertraagd dus maar nog zeer behoorlijk en ik voel me nog heel goed.
Het is ondertussen prachtig weer geworden en de natuur ziet er fantastisch uit. Wat goed dat we het één dag vervroegd hebben. De tweede ronde is afgewerkt.
Gunter staat klaar en neemt over. Luc stopt maar Richard wil ook wel een extra rondje doen en loopt enkele meters achter ons mee. Ook Gunter kwijt zich perfect van zijn taak als haas. Het tempo blijft redelijk constant en ik kan goed schuilen achter zijn rug in de moeilijke stukken. Net voor we weer aan de Bleukens komen krijgt hij problemen met zijn ingewanden en hij moet een bosje opzoeken. Ik ga mijn flesje zelf bijvullen aan mijn fiets en zie dat we voor de derde ronde 1:01:00 hebben nodig gehad. We zijn maar 15 seconden vertraagd in die derde ronde en ik blijf me goed voelen.
Jan is van Gompel over de kanaaldijk naar de Bleukens komen lopen. Hij is dus opgewarmd en we kunnen aan de laatste ronde beginnen. Hij houdt zijn chrono heel goed in de gaten en probeert om klokvast op 5:40 per kilometer te blijven, ook al wordt het wat moeilijker voor mij. Hij slaagt daar perfect in en dank zij zijn aanmoedigingen kan ik mooi volgen. Het gaat lukken! We draaien het terrein op en Jan sprint weg om klaar te staan voor de finishfoto. Zijn ronde heeft één uur en 7 seconden geduurd. Dat is sneller dan de tweede en de derde ronde. Daarmee komt mijn eindtijd op 4:01:37. Dat is beter dan de 10 marathons van de vorige twee jaar! Dat gewichtsverlies en de goede training hebben hun vruchten afgeworpen. En,… de hazen hebben ongelofelijk goed werk geleverd!
Ik ben net aangekomen en daar komt Zjan aangefietst. Ze had niet verwacht dat ik er zo snel zou zijn. Om het helemaal echt te maken krijg ik een medaille, door Joost gemaakt. Ook hij komt er nog aan op zijn koersfiets.
De ceremonie is uiteraard heel kort en we moeten, tegen de wind!, nog naar huis fietsen.
Ik besef dat deze marathon niet in de officiële lijsten gaat opgenomen worden maar ik beschouw hem wel als echt en heel bijzonder. Voor mij gaat dit in mijn geheugen gegrift staan, misschien wel als de bijzonderste ooit.
コメント