Na de succesvolle marathon van Antwerpen ga ik op zoek naar een volgende. Ik wil er dit jaar nog graag twee lopen om weer op die vijf per jaar te geraken. Ik wil er een zestal weken tussen hebben en dus zoek ik ergens iets voor einde oktober en vind de Hageland Marathon in Aarschot georganiseerd door Knoet. Dat is de thuisclub van Marc Bemong. Ik vermoed dat het een mooi parcours kan zijn maar wellicht ook tamelijk zwaar want in het Hageland is er niets vlak.
Ik schrijf in voor 31 oktober. Dat kost amper 12 euro! Omdat ik in de uitslagen van de vorige jaren vaststel dat er maar een vijftigtal lopers aankomen vermoed ik dat het eenzaam lopen gaat zijn en daarom vraag ik Joost dat hij wilt meefietsen en hij gaat dat wel doen. Zondag om 8 u komt hij met de fiets op zijn auto mij oppikken en we rijden in een klein uurtje naar Aarschot. Ik ben bij de eersten om een nummer op te halen. Alle deelnemers krijgen een badlaken met het logo van Knoet. Daarmee is het inschrijvingsgeld al terug verdiend.
Ik ben al gekleed voor de wedstrijd en daarom gaan we in de auto even wachten. Ik eet nog twee bananen en neem een tabletje Immodium. Dat deed ik in Antwerpen ook en het zorgt ervoor dat ik geen sanitaire stop nodig heb in de wedstrijd. Ik stel vast dat ik mijn smartphone thuis vergeten ben en blijkbaar ben ik nog wat meer nonchalant want ik vergeet mijn gevoelige zones met vaseline in te smeren.
Met nog een kwartiertje voor de start wandelen we naar de startzone. Ik kan daar heel wat oude bekenden begroeten. Er zijn een honderdtal lopers en loopsters komen opdagen maar niet iedereen gaat de volledige afstand lopen. De organisator spreekt ons even toe en roept dan: “Start! Go, go go”. Deze vorm van “startschot” hebben we nog niet vaak gehoord en het groepje komt inderdaad wat twijfelend op gang. Ik stel vast dat ik nog meer nonchalant ben geweest want mijn chrono was niet klaar. Het duurt een hele tijd eer hij de satellieten vindt. Even nadat ik hem toch op gang heb gekregen hoor ik een medeloper zeggen dat we aan de eerste kilometer zijn en mijn chrono staat op 300 meter. Ik moet dus straks 700 meter en een kleine vier minuten bijtellen.
Mijn tempo zit iets onder 5:40 per kilometer en dat zou een eindtijd van minder dan 4 uur opleveren. Het duurt een hele tijd eer Joost mij op zijn fiets bijhaalt. Het was moeilijk slalommen tussen de lopers op de smalle wegen. Roland Boussemaere (75 jaar!) loopt zowat 70 meter voor mij uit. We verlaten de bewoonde wereld om de Bosberg op te lopen. Daar zitten flinke klimmetjes in en de ondergrond is nogal geaccidenteerd en dat is voor Joost nog moeilijker dan voor ons. Hij heeft namelijk een gewone fiets bij. Op de goede stukken komt hij naast mij rijden en krijg ik water te drinken.
Roland heeft een plaspauze en dus kom ik wat dichter. Wat verder is er een bevoorradingspost en daar heeft hij halt gehouden zodat ik nu helemaal bij hem ben en we gaan een hele tijd samen lopen. Ondanks de zware Bosberg zitten we twee minuten onder het schema van 5:40/km. Een loper voor ons draait een pad in en wij volgen hem. Hij keert echter terug want dat was een doodlopend weggetje. Er komt nog iemand achter ons maar gelukkig hebben we snel door dat we verkeerd zaten en keren we naar het juiste parcours. We hadden een pijltje, bedoeld voor als we over dezelfde weg terug moeten komen, verkeerd geïnterpreteerd. Er komt weer een lus met een flinke klim en dat zorgt ervoor dat onze voorsprong op het schema gehalveerd wordt. We bereiken na zowat 23 kilometer terug de start- en aankomstzone. De omroeper kondigt aan dat we 2 uur en vijf minuten onderweg zijn. Roland blijft weer stil staan bij de bevoorradingspost en Joost vult mijn flesjes bij zodat ik even alleen loop. Ik maak dezelfde fout door een pijltje dat bedoeld is voor als we straks gaan aankomen te volgen. Ik steek de brug over en volg de oever. Daardoor kom ik aan de aankomst en de tijdsklok. Aan de overkant roept men dat ik terug moet en ondertussen heeft Joost dat ook gezien en komt mij terughalen. Roland was mij ook achterna gekomen en heeft het wat rapper door en daardoor heeft hij nu een kleine voorsprong. Zonder forceren loop ik langzaam het gaatje dicht. We moeten weer een bos in dat in deze periode erg mooi is. We moeten wel wat opletten voor de plassen en het slijk. Daarna lopen we weer terug naar de Demer en volgen een hele tijd de oever. Bij de volgende bevoorradingspost stopt Roland opnieuw maar komt toch weer terug. Als hij die inspanning maar niet moet bekopen.
En ja, hij laat een gaatje vallen en dat wordt snel groter. Ik kan mijn tempo redelijk handhaven rond zes minuten per kilometer. We komen terug op de oever van de Demer waar we een stuk dubbel lopen en ik zie Roland niet meer. Ik haal iemand in die aan ’t stappen is. we kruisen enkele lopers die nog het hele stuk van deze lus moeten doen. Die gaan meer dan vijf uur onderweg zijn. Bij het binnenlopen van het centrum zie ik er nog eentje wandelen voor ons maar hij heeft mij zien komen en zet toch weer aan.
Ik kom aan, volgens mijn chrono, na correctie van die eerste 700 meter, op 4:09:12. Op de klok van de organisatie staat 4:11:45 maar Joost heeft dezelfde tijd als ik. Ik vermoed dat die klok exact om 10 u is opgestart en wij zijn bijna drie minuten na 10 gestart omdat de organisator niet uitgepraat raakte. Joost deelt zijn Strava-resultaat met mijn smartphone en daar komt dan een afstand van meer dan 44 km op te staan. Dat zal niet juist zijn. Als ik bij het resultaat van mijn Garmin de 700 meter van bij de start bijtel en 300 meter weer aftrek van het verkeerd lopen kom ik op 42.2 km en dat zal dus wel juist zijn. Als ik voor die 300 meter verkeerd lopen 1:40 aftrek zou mijn tijd 4:07:32 geweest zijn. Ik praat nog even na met de organisatoren aan de aankomst. Ik zeg dat ik denk de eerste in de categorie M70 te zijn maar volgens hen is er al iemand voor mij aangekomen waarvan hij denkt dat hij ook 70 is. Ik ken hem niet. Dat moet ik thuis opzoeken. De organisator kan mijn nog wel vertellen dat ik 14de ben geworden. Thuis vind ik op de website DUV Ultra Marathon Statistics zijn profiel. In de 6 uur van Aalter was hij net voor mij met 60 meter meer. Hij is van 1953 en dus nog niet in de categorie M70. Nu ben ik zeker: ik win in mijn leeftijdscategorie!
Aan het podium staat een bevoorradingsstand met soep, pannenkoeken, boterhammen, koffiekoeken, fruit, water, cola, … het kan niet op, en dat voor een organisatie die 12 € vraagt. Het is hun dan ook vergeven dat er geen medailles zijn. Zoals steeds heb ik direct na de marathon geen honger en laat al dat lekkers voor wat het is.
Joost haalt mijn tas en bindt zijn fiets op de auto. Hij kan op het terras van de Knoet al een verdiende Duvel drinken terwijl ik ga douchen. Er is maar één douche maar omdat de aankomsten zo erg gespreid zijn is dat geen probleem. Ook Gert Mertens, de winnaar, is in het douchelokaaltje en we babbelen nog een tijd na.
Ik zet me bij Joost op het terras en drink ook een Duvel en dan vertrekken we tevreden naar Balen.