Met Jan Segers laten we onze lezers kennismaken met de JMT-secretaris, die van uitzicht misschien een beetje timide oogt, doch die rustigheid charmeert hem. Maar vergis je niet: Jan is een werkmier - voor en achter de schermen - en dat bewijst hij ten volle bij zijn club JMT-Mol. We trokken dan ook met de nodige nieuwsgierigheid ons schuifje open met een aantal vragen. De antwoorden lieten niet op zich wachten.
Waaruit bestaat je takenpakket bij de club?
“Ik hou me bezig met de werking en het contact met de VAL (Vlaamse Atletiek Liga) en ben ook begeleider voor de Start2Runners. Verder probeer ik me ook nuttig te maken in het Covid-team en steek ik hier en daar ook een hand toe met de eigen organisaties en vooral onze natuurloop.”
Hoe gebeurt de samenwerking bij de VAL?
“De VAL is een sportfederatie die de atletieksport organiseert bij een tachtigtal Vlaamse clubs. Zij zorgen voor het beheer en de administratie van de verzekering. Wij moeten zorgen dat elke atleet terechtkomt in hun systeem en dat is vaak een werk van lange adem. Zowel de wedstrijdlopers als de recreanten moeten apart ingegeven worden. We zijn met een 300-tal leden zodat er wel wat bij komt kijken. Ook moet er regelmatig controle gedaan worden en aanpassingen gebeuren op gewijzigde adressenbestanden. Bovendien moet er gezorgd worden dat elk lid verzekerd is en daar houdt Richard Peeters zich momenteel mee bezig. Eénmaal per jaar komen we samen op de algemene vergadering en de presentatie stel ik samen met de gegevens die mij bezorgd zijn door de overige bestuurders.”
Het Covid-team werd in deze pandemietijden ook opgestart en dus hebben jullie ongetwijfeld de handen flink vol gehad?
“Absoluut. Samen met Peter Convens en Ieke Bron hebben we ons telkens moeten aanpassen aan de stand van zaken die beslist werden van hogerhand wat de pandemie betreft. Dat brengt uiteraard wel wat werk met zich mee en dan denk ik aan het het selecteren van de verschillende groepjes die in hun aparte bubbel konden blijven trainen. Dit allemaal onder toeziend oog van de gemeente, maar die samenwerking verliep goed. Ook moesten wij ons aanpassen om onze eigen Covid-Run te organiseren volgens de regels van de wet. Dat is iets wat me bijzonder interesseert om dat op te zoeken, te analyseren en toe te passen op onze club. Dat doe ik ook bij mijn werk als preventieadviseur. We hebben onze eigen wedstrijden dan ook kunnen organiseren op een veilige en gezonde manier en dat geeft uiteraard een goed gevoel.”
Jij stond voor een eerste uitdaging met de start van de 21ste Start2Run als vervanger van Richard Peeters, die daar destijds mee begonnen is samen met Jos Wouters. Een moeilijk debuut mag ik aannemen door de maatregelen die genomen moesten worden?
“Ja, een moeilijke periode, maar gelukkig kon ik bij aanvang rekenen op de hulp van een twaalftal leden. Het was constant aanpassen en dat is zeker voor beginnende lopers niet evident en dus geen prettig gegeven. We zijn gestart met een vijftigtal atleten, toen een bubbel van 50 nog toegestaan was, maar dat was toch te druk, dus moesten we splitsen in groepjes. Maar we hebben de strijd al vroeg moeten staken door de verstrengde maatregelen waardoor geen gemeenschappelijke trainingen konden doorgaan. Een moeilijke periode, maar gelukkig bleven de meeste start2runners lopen met het schema, alleen of in beperkte bubbels, dus op een veilige manier. We zijn dan ook verheugd dat vorige weekend 25 start2run-deelnemers hun 10km-test deden. Alle deelnemers hebben zoals de voorgaande jaren zonder problemen hun 10km afgelegd.
De meeste lopers deden hun test in het Prinsenpark, anderen deden dit individueel.”
Kan je iets vertellen over je loop- of sportverleden?
“Lopen was aanvankelijk niet aan mij besteed, want ik beoefende de judosport en ging ook vaak skiën in Frankrijk, bij familie. Op 10-jarige leeftijd heb ik een zwaar knieletsel opgelopen. Zoals gezegd was ik niet zot van lopen, meer nog: ik deed er alles aan om niet te moeten lopen, ook tijdens de turnles (grijnst). Maar rond de leeftijd van 44 - met overgewicht - zag ik een inschrijving voor de allereerste Start2Run in Mol en heb ik me ingeschreven. Met de gedachte “da’s niks voor mij” maar dat beviel me goed zodat ik gaandeweg de microbe te pakken kreeg, maar dat kan ook aan het loopgezelschap gelegen hebben. Wat blessureleed betreft had ik soms wel wat last van kleine letsels, maar een vijftal jaren geleden liep het mis tijdens de lactaattesten. In de laatste 2000m en op 10m van de streep scheurde ik voor negentig procent mijn achillespees. Daardoor viel ik tien maanden uit.”
Er zijn ongetwijfeld mooie momenten en mindere momenten als loper tijdens de vijfjarige JMT-periode.
“Jazeker. Vooral aan de marathon van Brugge in 2017 bewaar ik geen goede herinneringen. Na 3km. kreeg ik een slecht gevoel om na 8km. ‘de man met de hamer’ tegen te komen maar opgeven is geen optie want ik bereikte de aankomst.” “Mooie momenten waren er samen met een aantal ploeggenoten bij de laatste marathon van onze huidige trainer Michel in 2017 in Athene, waar het marathonlopen zijn ontstaan heeft. We werden met de bus op een erg heuvelachtig parcours naar de start gebracht en dat zorgde meteen al voor wat bezorgde blikken van de ploegmaats. Kortom: het was een zware marathon. Ik heb constant in zijn buurt of naast hem gelopen tot op kilometer 32, want toen kreeg ik last, maar uiteindelijk zijn we samen over de eindstreep gelopen en dat gaf een ongelooflijk gevoel.”
Zijn er nog dingen of uitdagingen die op je persoonlijke agenda staan?
“Ooit liep ik met loop & bestuur collega David Jansen een wijnmarathon in Frankrijk. Nadat we foto’s namen van het hele gebeuren vertrokken we in laatste stelling en we gingen dus niet voor de prijzen. Het was zalig lopen tussen de wijnvelden, maar ik herinner me vooral de vele stops die ingelast werden met telkens een wijndegustatie en een snack. Er zijn zo nog 4 wijnmarathons...”, besluit onze gesprekspartner met een knipoog. (svh)
Comments