Bij de hernieuwing van het lidmaatschap van de loopclub einde 2019 suggereert zoon Jan dat ik een lidkaart met aansluiting bij de VAL moet nemen. Hij wil dat ik in 2020 deelneem aan het Belgisch Kampioenschap dat in Brussel zal worden georganiseerd omdat ik dan nieuw ben in de categorie M70 en dus kans maak op een podiumplaats. Covid19 zorgt er natuurlijk voor dat er in 2020 geen BK wordt georganiseerd. Bij de vernieuwing van het lidmaatschap voor 2021 zorg ik toch maar opnieuw voor een VAL-aansluiting, je weet nooit. In de zomer komt het bericht dat er ook dit jaar geen BK zal zijn in Brussel. Dat zorgt er dan wel weer voor dat ik in Antwerpen kan deelnemen want Antwerpen en Brussel zouden te kort op elkaar volgen. Ik was al ingeschreven voor de editie 2020 van de Antwerpse marathon maar die ging niet door en de inschrijving werd doorgeschoven naar 2021, dus mik ik op Antwerpen. Het parcours ziet er veelbelovend uit. Bij vroegere deelnames daar vond ik de parcoursen maar niets. Al snel werden de lopers de stad uitgestuurd om op saaie plekken zonder ambiance te moeten lopen. Dit jaar wordt het een echte stadsmarathon waarbij alle belangrijke plaatsen in de stad worden aangedaan. Bovendien zal het een avondmarathon worden zodat het tweede deel na het invallen van de duisternis zal gelopen worden. Om het helemaal top te maken komt in augustus het nieuws dat deze marathon nu als het Belgisch Kampioenschap zal gelden.
Daar ga ik me op focussen! Ik richt mijn trainingen, zowel het snelle werk als de duurlopen, op 11 september. Ik beslis om vier volle weken mij volledig te onthouden van alcohol en daardoor zakt mijn gewicht naar het laagste punt sinds vele jaren. Bij JMT raakt het bekend dat ik wil deelnemen aan het kampioenschap en al snel melden zich kandidaten om met mij mee te lopen om het tempo aan te geven en mij aan een podiumplaats te helpen. Fantastisch toch!!! Kurt regelt zelfs een Whatsapp-groep zodat we info kunnen uitwisselen.
De dinsdag voor de wedstrijd organiseren we een repetitie. We lopen 2 km rustig in en dan gaan Kurt, Yoeri, David, Koen en Bart aan 5:20 per km lopen. Ze vormen een mooi front waar ik achter kan schuilen. Ze moeten heel weinig corrigeren, hun tempo zit meteen goed. We lopen 5 km en pauzeren dan even. Bart keert terug, hij vindt het te warm. We doen nog eens 5 km en ook nu lukt het tempo perfect. Na 2 km uitlopen bespreken we nog één en ander voor zaterdag. Noi zal er dan ook nog bij zijn.
Zaterdag 11 september, exact 33 jaar na mijn eerste marathon in Brussel, word ik al om 6 uur wakker. Ik sta maar op en eet nog een portie pasta. Dat heb ik de laatste drie dagen al meer gedaan. Ik heb nog eens het koolhydratenhypercompensatiedieet gevold. Drie dagen geen koolhydraten en dan drie dagen uitsluitend koolhydraten. Dat is echt jaren geleden dat ik dat nog eens deed maar nu ben ik heel gefocust en wil niets aan het toeval overlaten.
In de loop van de voormiddag vertrekken we naar Antwerpen. We mogen parkeren in de parking van een warenhuis op nog geen 100 meter van ons hotel. Ik eet in die parking rechtstaande mijn laatste portie pasta en dan gaan we naar het hotel om te zien of we al binnen mogen en dat mag. We installeren ons en wandelen dan naar de Rijnkaai om mijn nummer en het T-shirt op te halen. We kijken ook even rond in de aankomstzone om te zien hoe we mekaar straks gaan vinden en dan gaan we terug naar het hotel om mij klaar te maken en vooral om nog wat te rusten. De honeypops die normaal voor mijn ontbijt dienen eet ik nu om 16 u. ik heb er deze keer nog banaan in gesnipperd en dat valt goed mee.
Om kwart voor zeven ga ik naar beneden. De “magnificent seven” hebben afgesproken voor de deur van ons hotel en buiten Bart zijn ze er inderdaad. Nog even poseren voor de groepsfoto en dan wandelen we naar de voorste startbox waar Bart ook komt aansluiten.
Vóór de eerste startbox is er een speciale startbox voor de kandidaten voor het kampioenschap. Daar mag ik in. Een mevrouw van de VAL komt mij vragen wanneer ik denk aan te komen want zij moet mij dan opvangen. Ik babbel wat met andere deelnemers maar in mijn categorie ben ik blijkbaar alleen. Er is niemand nog komen opdagen met een late inschrijving. De start wordt met 10 minuten uitgesteld omdat het parcours blijkbaar niet helemaal in orde is. Dan wordt er afgeteld en klinkt het startschot. We hebben afgesproken om aan de linkse kant van de weg te lopen omdat de eerste twee bochten naar links gaan. Na enkele honderden meters komt mijn team aansluiten. Ze stellen zich onmiddellijk perfect op. David, Koen en Yoeri vooraan, Kurt naast mij, Noi en Bart volgen vlak achter ons. Kurt is een ongelofelijk goede regisseur: hij stuurt de groep bij het afsnijden van de bochten en zorgt voortdurend voor mijn bevoorrading met water. Iedereen is zeer alert en waarschuwt voor elke mogelijke hindernis zoals putten in de weg en stoepranden, verkeersborden, geparkeerde auto’s,… Ook zij zorgen voor de bevoorrading met water. Ze controleren ook heel regelmatig ons tempo dat meestal net onder de vooropgestelde 5:20”/km ligt. Af en toe komt er iemand in ons groepje lopen maar mijn gidsen zorgen er telkens voor dat ons pelotonnetje compact blijft.
Na een tiental kilometer haakt Bart af, zoals hij had aangekondigd. In de buurt van Antwerp Expo moet Noi dringend plassen en zij, in tegenstelling tot de jongens die ook al wel eens aan de kant stonden, kan niet meer aanpikken. Zij zal een kwartiertje na ons aankomen. Nog voor halfweg krijgt Koen problemen met zijn ingewanden. Hij haakt ook af maar blijft toch dapper doorlopen en zal een twaalftal minuten na ons aankomen.
Op een groot scherm naast de weg zien we plots deze aankondiging:
Wie zou dat ingezonden hebben?
Ook Kurt komt in de problemen. Ik heb nog David en Yoeri die voor mij blijven uitlopen. Ik krijg het ook moeilijk en regelmatig moeten mijn twee pacers omkijken en wat vertragen. Plots is Kurt weer terug. Hij heeft zich herpakt en sluit weer aan. We lopen de tempomaker van 3:45 voorbij. Ik vraag hem of hij op schema loopt en hij antwoordt dat hij daar iets onder zit. Zouden wij dan onder 3:45 kunnen finishen? Dat blijkt toch niet te kloppen. Die haas gaat zijn doel niet halen.
Mooi op een rijtje met mijn drie hazen kom ik over de meet gelopen. De chrono stopt op 3:48:58 en ik ben Belgisch kampioen! Volgens de informatie van de organisator liepen er na 5 kilometer exact 1000 lopers voor mij. Bij de aankomst zijn er nog maar 649 voor mij. Ons team heeft dus zowat 350 deelnemers voorbij gelopen! Er zijn 1971 finishers en dus zitten wij bij het eerste 1/3de. Er zijn nog drie andere deelnemers in de categorie M70 maar die eindigen allen achter mij. Ook alle deelnemers in de categorie M65 eindigen achter ons. Ons team heeft het devies van JMT weer waar gemaakt:
‘Samen uit, samen sterk!’
De mevrouw van VAL komt naar mij en toont waar ik moet zijn voor het podium. Ik vind Zjan ook direct en krijg mijn JMT-vest voor de ceremonie. De VTM-reporter spreekt me aan voor een interview maar dat zal de uitzending niet halen. Ik mag het podium op en krijg de medaille maar helaas geen trofee noch het bloemenboeket zoals de jongere kampioenen. Ik wandel door de recoveryzone waar ik wat drank en repen krijg en voorbij die zone vind ik mijn teamgenoten terug. Een aantal JMT-ers die de halve marathon hebben gelopen is ter plaatse gebleven om mij te komen feliciteren. Wat fijn natuurlijk!
De organisator heeft een standje voorzien voor de foto’s en daar maken we natuurlijk gebruik van.
Ik nodig mijn team uit om dinsdag na de training iets te drinken op het terras van de sporthal en dan scheiden onze wegen zich. Wij wandelen terug naar ons hotel. Zjan heeft natuurlijk een receptie georganiseerd. Na wat drankjes en hapjes en na een verkwikkende douche is het ver voorbij middernacht geworden wanneer we gaan slapen.
Ondanks dat late uur zijn we toch niet laat wakker. We gaan ontbijten, pakken dan in en halen onze auto uit de parking van het warenhuis. We bezoeken nog het Red Star Line Museum en zien het nieuwe hospitaalschip “Mercy Ships” aankomen op de Schelde. Thuis wacht ons een verrassing. Joost heeft de vlag uitgehangen. Leuk om het zo af te sluiten.
Comments