Door Clem Mertens
In de twee weken dat we nog in de USA zijn na de Denver Marathon loop ik maar één keer een tiental kilometer maar ik denk dat een wat langere rustperiode welkom is nu. In de eerste dagen na onze thuiskomst loop ik twee keer. Zjan klaagt over moeheid en krijgt wat koorts. Ze test positief op Covid19. We slapen apart maar ik probeer wel wat voor haar te zorgen. Twee dagen later krijg ik keelpijn en doe ook een zelftest met hetzelfde resultaat. Mijn symptomen vallen gelukkig nogal mee en drie dagen na de test loop ik een drietal kilometer en dat valt redelijk mee. Twee dagen later probeer ik zeven kilometer en dat gaat ook en dus beslis ik om weer te gaan opbouwen. Ik had vooraf al voor half juli een marathon gepland en ik had er eentje gevonden in Zuid-Duitsland waar we dan een kleine vakantie konden aan koppelen. Ik zie echter wel een beetje op tegen de grote afstand en ga op zoek naar een alternatief. Ik ontdek de midzomeravondmarathon op 23 juli in Diever waar ik in 2012 marathon nummer 108 liep en in 2015 nummer 124. Ik vond dat een leuk parcours en we hebben toen telkens overnacht in een hotelletje vlak bij start en aankomst. Diever ligt maar een kleine drie uur rijden en dat lijkt me wat beter dan de rit naar het Zwarte Woud.
Op 10 juli vertrek ik naar onze afspraakplek voor de zondagse duurloop. Mijn bovenbenen doen erg pijn, het gaat heel moeizaam en ik knik enkele keren door mijn knieën. In de daarop volgende dagen probeer ik weer maar telkens komt dat nare gevoel in mijn bovenbenen en mijn bekken weer opzetten. Op 21 juli test ik weer eens en beslis dan om de marathon van Diever te skippen. Ik ga daar het einde niet halen. Onze hotelovernachting kan ik niet meer annuleren en dus gaan we dat weekend toch naar Noord-Nederland en maken er een fiets- en wandelweekend van.
Ik heb een tijd geleden al ingeschreven voor de groepsreis met JMT naar de marathon van Sofia. Die zal op 9 oktober plaats vinden. Ik kan redelijk lopen maar telkens komt die vervelende pijn opzetten. Ik kom in juli en augustus amper aan 160 km per maand. In september begint het iets beter te gaan maar ik begin toch te twijfelen aan de mogelijkheid om in Sofia een volledige marathon te lopen. Misschien zal ik moeten switchen naar een halve marathon daar want ik kan nog steeds geen lange training afwerken. Ik beslis om naar Dieter, de osteopaat, te gaan en zijn hulp in te roepen. Hij behandelt mij enkele keren en eind september loop ik in mijn eentje 30 km, weliswaar met drie keer een tabletje van 500 mg Dafalgan. Ik krijg weer wat hoop om in Sofia toch een hele aan te vatten. Ik besef dat ik daar veel pijn aan mijn benen ga krijgen en dat het lang gaat duren maar ik wil het wel proberen om dan eindelijk mijn landenlijstje van de Country Marathon Club nog eens wat aan te dikken. Het is ruim drie jaar geleden dat er nog een land bijkwam.
Op vrijdag voert een bus de groep lopers en supporters naar Eindhoven waar het vliegtuig van Wizz Air ons naar Sofia brengt. Leo, Tessa en ik zoeken en vinden een taxi die voor minder dan 20 Lev ons naar het Central Park Hotel brengt. We checken in en gaan dan nog op zoek naar een maaltijd en daarna op tijd naar bed.
Voor de zaterdag heeft Jan Delaender, die samen met zijn Hanne het programma uitwerkte, een gezamenlijke 5 km loslopen voorzien, daarna gaan we samen de nummers en T-shirts ophalen en we maken een toeristische rondrit met een open bus. Op die manier krijgen we toch al een beetje een beeld van de stad.
’s Avonds leg ik al mijn spullen klaar en maak mijn krachtontbijt voor morgen vroeg. Ik neem een half tabletje van een slaapmiddeltje en dat helpt want ik val snel in slaap. Ik word wel een paar keer wakker maar als mijn wekkertje afloopt om 6:15 u was ik toch nog in dromenland. Ik begin aan mijn ontbijt en ga douchen. Ik trek mijn loopoutfit aan, ga nog wat rusten op bed en als het bijna kwart over acht is ga ik naar de hotellobby. Als de groep lopers en supporters volledig is en de foto’s voor het hotel zijn gemaakt wandelen we samen naar de startzone. Ik eet nog wat banaan en slik een tweede Immodium-tabletje. De startbox loopt aardig vol en om 9:30 u mogen we van start. Door de problemen in mijn bovenbenen heb ik flink wat schrik voor deze race. Misschien zal ik in de tweede helft moeten stappen. Ik reken op zeven minuten per kilometer gemiddeld en dan moet ik op 4:54 aankomen. Ik zuig een Dafalgantablet op en ik heb er nog vier mee in mijn gordeltas.
Het eerste deel loopt door de binnenstad met nogal wat klinkers en kasseien. Daarna gaat het naar een grote invalsweg maar we lopen op de parallelweg. Ik haal Nicole Curinckx in. Ze heeft verkondigd dat dit haar laatste marathon zal zijn. ik moedig haar nog wat aan en loop van haar weg.
Ik krijg zicht op de zilveren bol van Paul Hansen die boven de rest uitsteekt. Langzaam haal ik ook hem in en we blijven even samen lopen. Hij is flink ziek geweest en heeft geen tijdsambities voor deze race. Hij zegt dat zijn schoonbroer, Staf Wielockx, even voor ons loopt en dus loop ik ook van hem weg. Ik forceer niets maar haal ook Staf langzaam in.
Ook Staf is al een tijd in een sukkelstraatje geraakt. We blijven een tijd samen, ik loop even van hem weg, hij haalt mij weer in, hij loopt wat weg van mij maar uiteindelijk haal ik hem weer in en hij haakt af. Hij heeft heel weinig trainingskilometers gehad en zijn benen lopen vol melkzuur. Hij vertraagt en ik loop van hem weg samen met twee debuterende locals. Zij zullen later mij wat achter laten bij mijn sanitaire stop, maar in de laatste paar kilometer zal ik de jongen in de fluo uitrusting terug voorbij lopen.
De snelle lopers van de halve marathon, die een kwartier na ons zijn vertrokken vliegen ons voorbij. Op de stukken waar we in twee richtingen lopen zie ik eerst David Jansen. Ik zie ook Noi, Tessa en Els en we kunnen mekaar wat aanmoedigen. Na een tiental kilometer en even voor ik halfweg ben zuig ik telkens weer een tabletje Dafalgan. Na twee uur en drie minuten passeer ik de finishlijn en dat is een stuk sneller dan verwacht en gevreesd. Ik begin aan de tweede ronde. Ik blijf onder zes minuten per kilometer lopen. Enkel op de brug ga ik er even over. Na 30 kilometer neem ik een vierde maal de pijnstiller. Ik voel nog steeds niet de pijn die mijn trainingen zo bemoeilijkten. Op de terugweg na het keerpunt moet ik, ondanks de Immodium, toch aan de kant. Gelukkig is er veel struikgewas zodat het onopgemerkt kan gebeuren. Na 35 kilometer neem ik het laatste tabletje. Mijn tempo is wat gezakt maar de pijn blijft weg. Met nog enkele kilometer voor de boeg haal ik ook Els Willems in. Ik moedig haar aan maar ze zegt dat ze naar de streep ‘sloeft’ want dat het helemaal op is. Wanneer we terug in het stadscentrum komen word ik dikwijls aangemoedigd. De JMT-supporters hebben zich blijkbaar wat verspreid zodat de aanmoedigingen dat ook zijn. Dat is heel fijn en dat zorgt ervoor dat mijn tempo niet teveel zakt.
Mijn chrono stopt op 4:16:56 en dat is ook exact de tijd die achteraf op mijn certificaat komt te staan. Ik deed dus wel een tiental minuten langer over de tweede helft maar de gevreesde pijn is uitgebleven.
De snellere marathonlopers en de lopers van de kortere afstanden van onze club zijn allemaal in de finishzone gebleven en dus worden felicitaties uitgewisseld en ervaringen gedeeld. De organisatie heeft voor een massageteam gezorgd. Het is wel wat aanschuiven maar de behandeling is grondig en als die voorbij is voel ik me helemaal niet moe meer.
We wandelen naar het hotel voor de douche en een rustpauze. In de vroege avond gaan we samen naar een groot restaurant voor een fijn diner met daarbij een welverdiende grote Stella Artois, een halve liter voor drie euro!
We hebben nog een hele maandag, met een gegidste wandeling, en een halve dinsdag waarop iedereen zelf bepaalt wat te doen.
Omdat de organisatie niet op tijd beschikte over de medailles worden die door een medewerker van de marathonorganisatie aan het hotel bezorgd achteraf en na het ontbijt op dinsdag worden die een beetje feestelijk overhandigd.
In de vroege namiddag begint de terugtocht met metro, vliegtuig en bus. Even voor 22 u zijn we in Mol, tevreden over de reis en de sportieve prestaties.
